การสังสมาธิให้ดี : หน้า 173/218

สังสมาธิดี ถ้าจะให้นั่งได้ดีและเร็ว ต้องหม่นสมาธิดี อารมณ์ที่เป็นคุณธรรม ที่เป็นบุญเป็นความดีเอาไว้เยอะ ๆ จะมีผลในตอนปฏิบัติธรรม จะได้อารมณ์เดียวที่ไม่งุดหงิด ง่วงนอน ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ ไม่ขัดเคืองขุ่นวุ่นว่านคนนี้ สิ่งนั้นสิ่งนี้ก็ไม่มี มันขึ้นอยู่กับตรงนี้แหละ ต้องสังสมะ สังสมตอนไหน ตอนลืมตาตื่นนั่นแหละ พอนำพิกาปลูกกรั่ง ตอนตี ๔ ตี ๔ ลืมตาก็สังสมกันเรื่อยมาเลย แล้วไปสั้นสุดเอาตอนหลับตานอน พอหลับตา ก็เลิกกัน เราก็จะได้มารมณ์ดีอารมณ์เดียว อารมณ์ดีเราก็นึกถึงสิ่งที่เป็นคุณธรรมว่ า วันนี้เราทำอะไรบ้าง ตั้งแต่ตื่น มาตอนเช้าล้างหน้าล้างตา แล้วลูกขึ้นมาสวดมนต์ให้พร ทำภาวนา ถ้ามีเวลาสวดมนต์ก็ไม่เป็นไร กรุงเทพฯ ๓ ก็ นะโม ตัสสะ...ยะ นอนน้อมถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าทุกพระองค์เลย แล้วก็กล่อใจหยุดยั้ง ถ้าพระผ่านหน้าบ้านก็มา เตรียมอาหารถใสบาตร ไม่มีก็แล้วไป หรือจะหยุดดกระปุ่มาดิทวิบูญไว้ได้ แล้วก็กราบไหว้ให้พองใส มีแต่เรื่องบุณกับเรืองพระรัตนตรัยอยู่ในตัว ออกจาก บ้านไปก็กราบไหว้ใจ ๑ อย่างนี้เรื่อยไปเลย หรือจะก็ทบทวนย้อนหลังถึงญงบเก่า ๆ ที่เราได้กระทำผ่านมา นึกแล้ว จะได้ซึมซับฮือใจ อาไปในสิ่งที่ทำให้ใจเรานุ่มหรือเหงาใจ ไม่ว่าคน สัตว์ สิ่งของ ที่ทำให้พุ่นมัว หรือการกระทำของเราด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ที่ นึกแล้วมันแหงๆใจ นึกแล้วไม่บายก็อย่าไปนึก นึกถึงแต่สิ่งที่ทำให้เราสบายใจ ใจใส ใจสะอาด ใจดี อย่างนี้เรียกว่าสังสมอารมณ์ดี