การปฏิบัติธรรมและการรักตัวเอง : หน้า 103/218

เราจะละจากโลกนี้ไปไม่มีใครมาช่วยเราได้ เราต้องช่วยตัวเอง และช่วยตัวเองต้องช่วยตั้งแต่ตอนยังแข็งแรงอยู่ พอถึงตอนป่วยหมดเรี่ยวหมดแรงแล้วจะมาฟิตเอาตอนนั้น จะไม่ทันการ ต้องเหมือนนักกีฬา ซ้อมร้อยวันแพ้นะกันวันเดียว นักวิ่งก็ซ้อมวิ่งกันทั้งปี แข่งกันแค่ไม่กี่นาที เราก็ต้องอย่า งั้นนั้น ต้องซ้อมกันให้ดี รักตัวเองให้มากๆ รักตัวเอง กับ เห็นแก่ตัว ไม่เหมือนกันนะ รักตัวเองคือเราเติมความบริสุทธิ์ให้แก่ตัว ถ้าเห็นแก่ตัวคือเติมความไม่บริสุทธิ์ คำนี้จะคลาย ๆ กัน แต่ความหมายไม่เหมือนกัน เวลามากก็ต่างคนต่างมา แล้วรวมกันเป็นครอบครัว เป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นสามี ภรรยา เป็นลูก เป็นอะไรนสารพัด แต่เวลาไปต่างคนต่างไป แยกกันไปคนละทิศคนละทาง แล้วคำว่าใครจะยันหรือยืนยันทำความดี ทำหน่อยก็มาที่ไป ทำปานกลางก็มาที่ไป ทำมากก็มาที่ไป เพราะฉะนั้นพรรษานี้ต้องขนขวายกันนะ ๒๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ ทุกชีวิตต้องปฏิบัติธรรม นับจากวันเข้าพรรษามาได้ ๔๓ วันแล้ว เหลือเวลาอีกนิดเดียวก็จะออกพรรษา พรรษานี้เราให้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรงธรรมกาย คือ พระธรรมกายในตัว ซึ่งเป็นพระรัตนตรัยภายใน เป็นที่พึ่งที่ระลึกสูงสุดของตัวเราและชาวโลก