การอยู่กับความมืดอย่างสบายใจ : หน้า 19/218

ความมืดเป็นกลอเป็นสาหรับของเรา แล้วเราจะอยู่กับความมืดได้อย่างสบายใจ โดยไม่งงหงิดอึดอัดว่า เรานั่งมานานแล้วทำไมไม่สว่างสักที เมื่อเราเป็นมิตรกับความมืด ความมืดก็จะเป็นมิตรกับเรา นี้ก็เป็นเรื่อง แปลกนะ แต่ถ้าเรฮีดอัด หงุดหงิด พยายามจะเพ่งชับให้ความมืดให้ออกไป หรือพยายามจะนึกถึงความสว่าง ทำให้จิตใจเครียด เพราะทำไม่ถูกหลัก วิชา วิธีที่ถูกต้องคือให้ทำเฉย ๆ นิ่ง ๆ นุ่ม ๆ ละมุนละไม ทำใจสบาย ๆ อยู่กับความมืดสักพักหนึ่ง เดี๋ยวตัวเราก็จะค่อย ๆ โล่ง โปร่ง เบา สบาย ขยาย แสงสว่างก็จะเกิดขึ้น มันก็เป็นขั้นเป็นตอนไป ให้เริ่มต้นทำให้ถูกหลักวิชา เดี๋ยวเราก็จะทำความสำเร็จล้านเปอร์เซ็นต์ เพราะยังไงเราก็ต้องเข้าถึงอย่างแน่นอน ที่เข้าไม่ถึงเป็นไปไม่ได้ ถ้ายืน และทำถูกหลักวิชา มั่นตรึก มั่นนิ่ง มั่นคิด มั่นฝึกฝน มั่นสังเกตไป เรียง ๆ มันจะไปสู่เราได้อย่างไร เดี๋ยวก็เพร่าฝึกไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ แล้วก็ไม่ต้องไปควานหาอะไรในที่มีแต่เผื่อว่าจะเจอดวงหรือองค์พระ ก็ไม่ ต้องถึงขนาดนั่นน่ะ ให้ดูเฉย ๆ เพราะดวงกับองค์พระมีอยู่แล้วในตัว เหมือนเรา อยู่ห้องมิด ๆ ในห้องเต็มไปด้วยโต๊ะ เตียง ตั้ง ตุ๊กตา พระของบนโต๊ะมากมาย เราเข้าไปในห้องมิดใหม่ ๆ ยังไม่คุ้น มองอะไรไม่เห็น ทั้ง ๆ ที่โต๊ะ เตียง ตั้ง ดู ก็มีอยู่ แต่พอเรายืนนั่ง ๆ ทำเฉย ๆ ลักพัก ลายตาของก็จะค่อย ๆ คุ้นกับ ความมืดจากมืดมิดก็มา มิดมากมายมิดมัว มาสลัวสลัว ๆ พอที่เรา จะเห็น ตู้ โต๊ะ เตียง ตั้งได้ พอที่จะค่อย ๆ เดินไปข้างฝ่าค้นหาสิติลต์ไฟได้ ความมืดภายในตัวก็คล้าย ๆ อย่างนั้น ทำใจเราให้คุ้นกับความมืดภายใน ด้วยใจที่สบาย ความสบายเท่านั้นจึงจะทำให้เข้าถึงธรรมได้ ความลำบากไม่ เคยทำให้ใครเข้าถึงธรรมเลย ต้องอารมณ์สบายอย่างเดียว แม้พระธุดงค์ท่าน