การทำงานร่วมกันของเณร พี่เณร สอนน้อง หน้า 18
หน้าที่ 18 / 178

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เล่าถึงการทำงานร่วมกันของเณรในวัด โดยเน้นที่การปลูกไม้เลื้อยและดูแลสนามหญ้าอย่างมีความสุขและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ช่วยกันทำแปลงดอกไม้และถอนหญ้า บ่งบอกถึงความรักสามัคคีและการใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความหมาย นอกจากนี้ยังมีกลอนที่สื่อถึงความรู้สึกเชื่อมโยงกันของพวกเขาในการปฏิบัติธรรมและมิตรภาพในหมู่เณร

หัวข้อประเด็น

-การทำงานเป็นทีม
-การปลูกต้นไม้
-การดูแลสนามหญ้า
-ความสุขในชีวิตร่วมกัน
-การปฏิบัติธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

18 พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง ทำเป็นซุ้มใหญ่หน้าห้องพัก ปลูกไม้เลื้อยเสาวรสเพื่อน เวลามัน ออกผลจะได้เอามาคั้นทําเป็นน้ำปานะ ส่วนพื้นที่บริเวณไหนที่หญ้าขึ้นรก เราก็ช่วยกันตัดหญ้า ใน สนามหญ้าถ้าหากมีหญ้าผิดชนิดแปลกปลอมขึ้นมา เราก็ช่วย กันถอนออกหมด ดังนั้นสนามหญ้าที่นี่จึงแลดูเขียวสดงดงาม ราวกับสนามกอล์ฟ เราช่วยกันขุดดินทำแปลงดอกไม้รอบ ทางเดินและที่พัก ตัดแต่งกิ่ง ติดตากุหลาบ ถอนหญ้า พรวนดิน เราทำงานบุญกันอย่างสนุกสนานมาก รอยยิ้มในยาม เย็นของพวกเราทุกๆ รูป ช่างเป็นรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข และเบิกบาน เรารู้สึกเหมือนๆ กันว่า หมู่คณะของเราอยู่ร่วม กันอย่างมีความสุขจริงๆ “สุขใจที่ได้เรียนธรรมะกับหลวงพ่อ และสุขใจที่ได้อยู่ร่วมกันฉันท์พี่น้อง” พี่เณรคิดว่า...การทำงานเป็นทีมอย่างเคียงบ่าเคียงไหล่ และการได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ทำให้เราเกิดความรู้สึกรักสามัคคี มีความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน และสามารถเข้ากันได้เป็น อย่างดี น้องเณรคิดเหมือนอย่างที่พี่เณรว่าไหม....มีพี่เณรรูปหนึ่ง เกิดความซาบซึ้งใจ จึงได้แต่งกลอนบทหนึ่งไว้ว่า ก่อผนึกหลอมดวงใจให้เป็นหนึ่ง ต่างซาบซึ้งถึงเป้าหมายมิคลายสิ้น ประกาศธรรมแซ่ซ้องก้องฟ้าดิน ร่วมชีวินเคียงคู่อยู่มิวาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More