การพัฒนาตนเองและการศึกษาวิชชาธรรมกาย : หน้า 164/178

11 ค ว า ม ล่ า ย า ก ส ร้ า ง ค น เมื่อได้รับมอบหมายให้ทำอะไร ต้องประกอบด้วยสติ ปัญญา ไม่เกี่ยงงอนเกี่ยงงาน อยู่ด้วยกัน ต้องช่วยกันดูแลเป็น หูเป็นตา อย่าเฉยเมยปล่อยปละละเลย ต้องมีความเคารพ อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่คุยโวโอ้อวดยก ตนข่มท่าน ต้องสงบเสงี่ยมเจียมตน ไม่อวดดื้อถือดี มีทิฏฐิ มานะ อย่าเอาตัวเองเป็นใหญ่ ให้เอาหมู่คณะเป็นหลัก มีความกตัญญู ไม่มีเหลี่ยมมีคู ไม่หลงตัวลืมตัว คิดว่า เราเก่งหรือเราแน่กว่าใคร ไม่คิดอยากเด่นอยากดัง หรือหวัง ให้ใครเขาชื่นชม รักความสะอาด ความเป็นระเบียบวินัย มักน้อยสันโดษ ไม่สะสม ไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะ ยินดีปัจจัยตามมีตามได้ไม่ติด ในลาภสักการะสรรเสริญ ทําความดีโดยหวังเอาบารมีเป็นที่ตั้ง สุขภาพร่างกายต้องสมบูรณ์แข็งแรง อดทน ไม่ย่อท้อต่อ อุปสรรคใดๆ ไม่กลัวความยากลำบาก ไม่ยอมแพ้ จนกว่าจะ บรรลุเป้าหมาย อย่างนี้จึงจะศึกษาวิชชาธรรมกายได้” วิชชาธรรมกาย คือวิชชาที่เลิศที่สุดยิ่งกว่าวิชชาใดๆ ในโลก ขอให้น้องเณรจงภูมิใจและดีใจเถอะว่า เราได้เลือกทาง เดินชีวิตได้ถูกต้องที่สุดและลัดที่สุดแล้ว แม้น้องเณรจะเป็น เด็กตัวเล็กๆ แต่เราหาได้เป็นเหมือนเด็กทั่วไป ทีวิ่งเล่น สนุกสนานเฮฮาไม่ เพราะเราเป็นผู้สืบทอดอายุของพระพุทธ ศาสนาและวิชชาธรรมกาย