การสัมผัสความสุขในความว่างเปล่า : หน้า 21/178

21 0 0 0 0 5 0 ปี ใ ห ม่ แ ก น้ อ ง เ ณ S จะลอยได้อย่างนั้นแหละ เบาคล้ายกับปุยนุ่นที่ล่องลอยอยู่ใน อากาศ พี่เณรเพลิดเพลินอยู่ในอารมณ์นี้ ด้วยความพึงพอใจ โดย ไม่ได้คิดถึงอะไรทั้งสิ้น เพราะมันไม่อยากจะคิดถึงอะไรเลย อยาก จะอยู่เฉยๆ อย่างเดียว มันก็นิ่งๆ ว่างๆ โปร่ง โล่ง เบา สบาย บอกไม่ถูก เหมือนเราตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้า ทำ ให้อารมณ์เราแจ่มใสมาก ในขณะที่พี่เณรกำลังเผลอๆ เพลินๆ อยู่นั้น มันมีอยู่ จังหวะหนึ่งรู้สึกใจหยุดกึก! แล้วหล่นวีดลงไปข้างล่าง เหมือนถูก ผลักตกจากเครื่องบินโดยไม่ได้กางร่ม พี่เณรรู้สึกเสียววาบ ตอนแรกก็ตกใจ ทั้งกลัวและตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก ก็เลย ไม่รู้จะทำอย่างไร ข้างในก็ดูดพี่เณรเร็วขึ้นๆ เหมือนเครื่องดูดฝุ่น ดูดวูบเข้าไปสว่างโล่งไปหมด ตอนนี้พี่เณรมองไม่เห็นตัวเองเลย รู้แต่ว่าเราเป็นแสงสว่าง เห็นบริเวณรอบๆ สว่างไปหมด พี่เณรไม่มีเวลาคิดอะไรเลย ถูกดูดต่อไปเรื่อยๆ ในกลาง ความสว่างยิ่งเร็วขึ้นแรงขึ้น เหมือนดำดิ่งเข้าสู่อุโมงค์แห่งแสง สว่าง มีแสงสว่างพุ่งสวนขึ้นมา รู้สึกตื่นตาตื่นใจ มีความสุขอย่าง บอกไม่ถูก เป็นความสุขที่มันๆ สนุกๆ เป็นความสุขที่เราตื่นตัว อยู่ภายใน รู้ตัวตลอดเวลา ไม่ใช่สุขแบบเคลิบเคลิ้มนะ ตอนนี้พี่เณรอยู่ในสภาวะที่ต้องนิ่ง คือมันนิ่งของมันเอง ไม่ใช่เราไปบังคับให้มันนิ่งนะ แล้วก็เคลื่อนเข้าไปข้างในเรื่อยๆ