ข้อความต้นฉบับในหน้า
4
พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง 9
น้องเณรเคยคิดหรือไม่ว่า...วันเวลาที่ผ่านไป ทำอย่างไร
จึงจะมีคุณค่า....
วันคืนหมุนเวียนแปรเปลี่ยนเลื่อนลอย
คืนวันเหลือน้อยคล้อยเคลื่อนตามกาล
อย่ามัวสำราญรื่นรมย์เลอะเลือน
บุญกรรมย้ำเตือนแชเชือนอะไร
เวลาวารีไม่มีเคยคอยใคร
อย่าปล่อยมันไปอย่างไร้ค่าเลย....
เวลามีคุณค่าเกินกว่าจะเอ่ย...
เวลาแม้เพียงน้อยนิดยังสามารถเปลี่ยนเป็นสมบัติได้อย่าง
มหาศาล แต่สมบัติมากมายมหาศาลไม่สามารถเปลี่ยนมาเป็น
เวลาได้แม้เพียงนิดน้อย คุณค่าของเวลาขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้
มันให้เกิดประโยชน์มากน้อยเพียงใด ไม่มีอะไรสายเกินไป
สำหรับ...เวลาแห่งการเริ่มทำความดี
ตั้งแต่เริ่มเข้าพรรษามาจนถึงวันนี้ นี่ก็ร่วมสองเดือนแล้ว
น้องเณรลองย้อนมองดูตนเองสิว่า มีอะไรในตัวเราที่เปลี่ยน
แปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้นบ้าง...
คุณธรรมในตัวของเราได้รับการพัฒนาให้สูงขึ้นไหม....
ความโลภ โกรธ หลง ได้ลดน้อย ลงไปรึเปล่า...
จิตใจของเราได้รับการขัดเกลาให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส
ขึ้นไหม...