ข้อความต้นฉบับในหน้า
11
พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง
โดยมีฉายาว่า “ธมฺมตฺถสี” อันมีความหมายว่า “ผู้
ทําความสมปรารถนาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้สำเร็จ”
ส่วนพระมหาจ่าเรียนนั้น กำลังเป็นพระหนุ่มที่มากด้วย
ความคิดริเริ่มสร้างสรร ที่กำลังจะพัฒนารูปแบบการเรียนการ
สอนให้มีประสิทธิภาพทันสมัย ด้วยวิทยาการและเทคโนโลยี
สมัยใหม่ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นทั้งสองรูปก็คือลูกหลวงพ่อผู้เป็น
กำลังสำคัญของพระพุทธศาสนา และเป็นผู้ที่ยังความปีติปลาบ
ปลื้ม ตลอดจนความชื่นชมยินดี อันเป็นชื่อเสียงเกียรติคุณมา
สู่หมู่คณะอย่างน่าภาคภูมิใจ
คลื่นลูกใหม่แห่งวงการพระปริยัติธรรม
ไม่น่าเชื่อเลยว่า โรงเรียนพระปริยัติธรรม
วัด
พระธรรมกาย อันเป็นอาคารเรียน มุงและบุผนังด้วยใบจาก
สถานที่ที่ผู้เป็นเจ้าของกล่าวด้วยความรักและภูมิใจว่า “สมถะ
เรียบง่าย แต่ไอคลาส” ได้เป็นจุดกำเนิดให้แก่บัณฑิตบาลี
ผู้สําเร็จประโยคสูงสุดแห่งการคณะสงฆ์ไทยมาแล้ว
สิ่งก่อสร้างง่ายๆ ที่ใครมองข้าม มิได้เป็นเครื่องปั่น-
ทอนกำลังใจแก่นักเรียนแต่อย่างใด เมื่อเปรียบเทียบกับตึกราคา
แพง มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เพราะอาคารมุงใบจากนี้
คือสิ่งปรากฏให้เห็นความลำบาก ที่จะมุมานะฝ่าฟัน และสำนึก
ว่า
“เรามิได้เป็นลูกเถ้าแก่ ที่เกิดมาเสวยสุขจากคนรุ่นก่อน
ทำเอาไว้ให้”