การตัดสินใจและเส้นทางของพี่เณร : หน้า 100/178

10 พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง 7 มาเป็นสาย รู้สึกตื่นเต้นดีใจบอกไม่ถูก ความคิดที่จะลาสิกขา หายเป็นปลิดทิ้งไปเลย พอในช่วงสาย โยมเอารถมาจอดรอรับอยู่แล้ว พี่เณรก็ ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าเราจะไม่มีกแล้ว โยมเองก็รู้สึกงง....ว่า ทําไมเปลี่ยนใจเร็วจัง แต่โยมก็อนุโมทนาสาธุการด้วย น้อง เณรลองคิดดูเถิด ถ้าพี่เณรตัดสินใจพลาดไปในครั้งนั้น พี่เณร คงจะเสียใจมากๆ และพี่เณรคงไม่มีวันนี้...วันที่ได้สร้างบารมี กับหลวงพ่อและหมู่คณะ คงไม่มีโอกาสที่จะเขียนจดหมายถึง น้องเณร คิดไปแล้วก็ยังใจหายอยู่เลย นี่เราเป็นไปได้ขนาดนี้ เชียวหรือ เพราะความเป็นวัยรุ่นนั่นเอง วัยรุ่นมีอารมณ์ชั่ววูบ นึกอยากจะทําอะไรก็ทํา ดังนั้นจึงควรคิดให้ดีก่อนท่า ตามที่พี่เณรได้เล่าให้น้องเณรฟังมาแล้วนั้น แม้พี่เณรก็ เกือบพลาด แต่สิ่งที่ทำให้พี่เณรรอดมาได้ ก็เพราะธรรมะเท่า นั้นแหละที่เป็นที่พึ่งในยามคับขัน ในยามที่เราท้อแท้ในยาม ที่เราหมดกำลังใจ แบตเตอรี่เขายังชาร์จไฟ ใจของเราก็ต้อง ชาร์จกำลังใจเหมือนกัน ธรรมะเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงของ ชีวิต “ธรรมกายเป็นทั้งหมดของชีวิต” เมื่อยามเราจิตใจอ่อนแอ ก็ได้ธรรมะนั่นแหละช่วยเสริม พลังใจเรื่อยมา จนจิตใจเข้มแข็ง พี่เณรจึงได้ปฏิญาณตนกับ หลวงพ่อว่า “จะบวชตลอดชีวิต อุทิศชีวิตแด่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ช่วยหลวงพ่อขยายวิชชาธรรมกายไปสู่ใจ ของชาวโลก เพื่อมุ่งไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม”