ข้อความต้นฉบับในหน้า
12
พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง 2
การสร้างบารมีให้เต็มที่ เพราะไม่มีการสูญเสียใดที่จะยิ่งใหญ่
ไปกว่าการสูญเสียโอกาสในการสร้างบารมี
วันเวลาได้ผ่านไป จากความตั้งใจเดิมเพียงแค่จะมาเรียน
บาลีเท่านั้น พอได้มาอบรมที่วัดพระธรรมกาย พี่เณรได้ซึมซับ
ความรู้และคุณธรรมหลายอย่างจากพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยงและ
ได้เห็นต้นแบบที่ดีงามจากหลวงพ่อและหมู่คณะ ตลอดจนได้เห็น
ทั้งพระภิกษุสามเณร และอุบาสกอุบาสิกามาจากทั่วสารทิศ
บางท่านก็มาไกลจากต่างประเทศ ทุกท่านล้วนตั้งใจสละ
ชีวิตเพื่อช่วยงานพระศาสนา ด้วยหวังเอาบุญบารมีเป็นที่ตั้ง
เพื่อร่วมกันสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้นแก่โลก
ความรู้สึกจากจิตใต้สํานึกผุดขึ้นมาว่า “เราจะต้องเป็นนัก
สร้างบารมีคนหนึ่งในวัดพระธรรมกายให้ได้”
ความตั้งใจเดิมจึงค่อยๆ เปลี่ยนไป เพราะสิ่งที่พี่เณรได้รับ
นั้นช่างมากมายมหาศาลจริงๆ อุปมาเหมือนกับว่าจะมาเอาเพชร
สักเม็ด แต่สิ่งที่พี่เณรได้คือ “ภูเขาเพชรทั้งลูก” ความจริงมัน
เป็นอย่างนั้นจริงๆ เป็นเพชรเม็ดงามที่ต้องตาต้องใจ ใครๆ ก็
ปรารถนาอยากจะได้กัน เพชรเม็ดนั้นคือ “พระธรรมกายภายใน
ที่ใสยิ่งกว่าเพชร ใหญ่โตราวกับภูเขาเพชร ทรงคุณค่ายิ่ง
กว่ารัตนะใดๆ ในโลก”
พี่เณรได้มาพบเส้นทางชีวิตที่ถูกต้องแล้ว และตั้งใจว่าจะ
ร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะตลอดไป แต่แน่นอน...บนหนทาง