การปฏิบัติสมาธิและมารยาทในการดำเนินชีวิต : หน้า 49/178

10 พี่ เ ณ ร ส อ น น อ ง 3 แม้การปอกผลไม้ ไม่ว่าจะเป็นส้มหรือกล้วย ท่านก็สอน ว่า “การปอกผลไม้ อย่าให้เปลือกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ดูแล้วไม่ สวยงามและเก็บทิ้งยาก การรินน้าใสแก้ว ท่านก็สอนให้กะระดับน้ำต่ำกว่าขอบแก้ว ประมาณ ๑ ซ.ม. เวลายกฉันจะได้ไม่หก การฉันก็ต้องค่อยๆ ฉัน โดยเอาขอบแก้วแตะริมฝีปาก ไม่ใช่เอาปากคาบขอบแก้ว ขณะ ฉันก็อย่าให้มีเสียงดังอีกๆ แม้การลุก การนั่ง การห่มดองครองผ้า ต้องให้เรียบร้อย สง่างาม เวลาพูดกับพระต้องพนมมือ เรียกผู้มีอายุมากกว่าว่า “พี่เณร” เป็นการฝึกความเคารพ ความอ่อนน้อมถ่อมตน ฉันเสร็จประมาณ 6 โมงเช้าก็พัก ช่วงที่พักนี้ส่วนมาก ไม่ค่อยจะไปไหน ลงไปตกแต่งกลดเสียส่วนใหญ่ รอต้อนรับฝน ซึ่งค่อนข้างจะตกหนักแทบทุกวัน ระยะหลังมีประสบการณ์มาก ขึ้น เกิดปัญญาคิดแก้ไขปัญหาต่างๆ ทำให้น้ำไม่ค่อยจะท่วมกลด เหมือนเดิม ด้วยการขุดร่องระบายน้ำข้างๆ ยกพื้นที่นอนให้สูง ขึ้น แค่นี้ก็รู้สึกว่าปลอดภัยกว่าเดิม พอ ๔ โมงครึ่ง ก็จะรวมตัวนั่งสมาธิ ช่วงที่อบรมจะเน้น มาก การนั่งเฉยๆ นี้ โอ้โฮ! เมื่อยจริงๆ โดยเฉพาะผู้ที่ไม่เคยนั่ง นานๆ อย่างพี่เณร ต้องบิดแล้วบิดอีก แรกๆ ได้แต่ภาวนาว่า “เมื่อไหร่จะเลิกสักที” แต่พอนั่งสักระยะหนึ่งก็จะคุ้น และนั่งได้นาน ขึ้น มีเพื่อนๆ หลายรูปที่นั่งสมาธิดี เห็นดวงธรรม เห็นองค์พระ ภายใน