ความสุขภายในและการหยุดนิ่ง : หน้า 20/178

O- 20 พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง ความสุขภายนอกเป็นความสุขเพียงชั่วครั้งชั่วคราว ประเดี๋ยวประด่าว ไม่นานก็จางหายไป เหมือนความรู้สึกของ เด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ ใหม่ๆ ก็ดีใจ แต่พอไม่นาน ก็หายเห่อ อันที่จริงไม่น่าจะเรียกว่าความสุข ควรจะเรียกว่าความสนุก หรือความเพลินมากกว่า ความสุขที่แท้จริงนั้น ถ้าไม่ทำใจให้หยุดนิ่ง ก็จะไม่มีวันเจอ ถ้าเราอยากจะรู้จักความสุขที่แท้จริง ต้องหยุดนิ่งอย่างเดียว เท่านั้น พระพุทธองค์จึงได้ตรัสไว้ว่า “นัตถิ สันติปะรัง สุขัง สุข อื่นนอกจากหยุดจากนิ่ง เป็นไม่มี” ความสุขภายในเป็นอย่างไร? พี่เณรจะเล่าประสบการณ์ ภายในที่พี่เณรได้พบจริงๆ ให้น้องเณรฟัง ความสุขภายในที่พี่เณร ได้เข้าถึงนั้น พี่เณรก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก “ทําใจให้สบายๆ อยู่นิ่งๆ เฉยๆ แค่นั้นเอง” คิดว่ามานั่งพักผ่อนหย่อนใจ นั่ง อมยิ้มไปเรื่อยๆ มันก็สบายดีนะ ไม่รู้สึกตึงเครียดอะไร รู้สึกว่า มันผ่อนคลายสบายทั้งร่างกายและจิตใจ พี่เณรนั่งเพลินๆ อย่างนี้ ไปสักพักหนึ่ง ก็มีความรู้สึกว่า บรรยากาศรอบตัวได้ขยายกว้างออกไป เหมือนตัวพี่เณรขยาย พองโตขึ้น ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ตอนนั้นมีความรู้สึกแปลกๆ เหมือน กับเราลอยเคว้งคว้างอยู่ในอวกาศโล่งๆ ร่างกายไม่รู้หายไป ไหนหมด มองหาตัวเองก็ไม่เจอ รู้สึกตัวเบาๆ เหมือนจะเหาะ