การทดแทนพระคุณมารดาบิดา : หน้า 108/178

6 พี่ เ ณ ร ส อ น น อ ง 8 ยังมารดาบิดาซึ่งเป็นผู้ไม่มีปัญญา ให้สมาทานดำรงตั้ง อยู่ในความถึงพร้อมด้วยปัญญา บุตรนั้นย่อมได้ชื่อว่าตอบแทน พระคุณมารดาบิดาได้หมด” พี่เณรเองยังไม่แน่ใจว่าโยมพ่อโยมแม่ทั้งสองจะเข้าใจใน ตัวพี่เณรขนาดไหน คนที่ไม่เข้าใจอาจจะคิดว่า “พี่เณรไม่รัก ท่านหรือไร” จึงทิ้งท่านไปเช่นนี้ ความจริงกลับตรงกันข้าม พี่ เณร อยากจะบอกกับท่านทั้งสองว่า “สุดบูชาของลูก.... ด้วยตระหนักถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ เกินกว่าที่จะนําสิ่งใดมาเปรียบได้ และด้วยไม่มีหนทางใดที่พอ จะให้ลูกนี้ทดแทนพระคุณอันมหาศาลได้หมดสิ้น นอกเสียจาก การบวชแล้ว ลูกจึงตัดสินใจสละชีวิตอันน้อยนิดนี้สละความสนุกสนาน เยี่ยงเด็กทั่วไปในทางโลก ปลงผมห่มผ้าเหลือง ด้วยหวังจะ มอบบุญกุศลอันไพศาล เพื่อทดแทนค่าน้ำนมและพระคุณของ พ่อแม่สุดบูชาของลูก...หากแม้นทำได้ ลูกจะขอกราบแทบเท้า สักพันครั้ง ก็ยังไม่เพียงพอต่อความรักที่ลูกมีต่อพ่อและแม่” “หากลูกยังเวียนว่ายในวัฏฏสงสารอยู่เคียงข้างพ่อและแม่ จวบจนสิ้นชีวี ลูกก็ปรารถนาอยากให้พ่อและแม่ได้รับรู้ว่า ใน การจากไปครั้งนี้ มีจิตแน่แน่วจะแสวงหานาวา เพื่อจะกลับมา รับผู้ที่ลูกรักดั่งดวงใจ ได้ไปอยู่ในที่เดียวกัน ในวันที่ไม่มีมหานที ใดใด ให้เราต้องเวียนว่ายอีก”