ข้อความต้นฉบับในหน้า
11
คุ ณ ค า แ ห่ ง ก า ล เวลา
ยังเข้าไม่ถึงแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา “ธรรมกาย” เป็นแก่น
ของพระพุทธศาสนา
เราอยู่วัดพระธรรมกาย ก็ต้องพยายามฝึกใจให้เข้าถึง
พระธรรมกายให้ได้ ถ้ายังเข้าไม่ถึง อย่าเพิ่งคลายความเพียร
อย่าเพิ่งยอมแพ้ อย่าเพิ่งประมาท... เมื่อใดที่ใจเราคลาดจาก
ศูนย์กลางกาย แสดงว่านั่นประมาทแล้ว ถ้าจะให้ไม่ประมาท
ต้องอย่าให้ใจคลาดจากศูนย์กลางกาย
ลองถามตัวเราเองอีกสักครั้งว่า...เราจะสู้แค่ไหน? ถ้าน้อง
เณรตอบกับตัวเองได้ว่า “สู้แค่ตาย...สู้สุดชีวิต...สู้จนกว่าจะถึงที่
สุดแห่งธรรม” นี่คือคำตอบที่ดีที่สุดสําหรับผู้มีบุญบารมี คำ
ตอบของเราเป็นเครื่องพิสูจน์กำลังใจ และความเด็ดเดี่ยว
เข้มแข็งของตัวเราเองว่า เราจริงมากน้อยแค่ไหน หรือเราควร
จะเพิ่มเติมกำลังใจเข้าไปอีกเท่าไร จึงเพียงพอต่อการบรรลุ
เป้าหมายอันแท้จริงของชีวิต
ชีวิตที่ดีต้องมีเป้าหมาย “ธรรมกาย คือเป้าหมายชีวิต
ที่สุดแห่งธรรมคือเป้าหมายอันสูงสุด”
เวลาขณะนี้ที่นี่และตรงนี้.... น้องเณรกำลังทำอะไรอยู่น้อง
เณรได้ลงมือทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้วหรือยัง....เวลาสำหรับตรงนี้มีไม่
มาก เราควรเร่งรีบปรารภความเพียร เพราะความเพียรเป็น
เหมือนบันไดที่ให้เราก้าวไปสู่ความสำเร็จ