ข้อความต้นฉบับในหน้า
10
พี่ 1 ณ ร ส อ น น้ อ ง 5
กว้างออกไปเรื่อยๆ
จากศูนย์กลางกายของเราไปสัมผัสกระ
แสใจของผู้อื่น ก็จะพลอยให้ผู้อื่นมีความสุขไปด้วย เหมือนเรา
ขึ้นไปบนที่สูงกลางทะเล แล้วโยนก้อนหินลงไปในน้ำ ก็จะเกิด
กระแสคลื่นกระทบกันไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงฝั่ง”
น้องเณรเห็นไหมว่า การปฏิบัติธรรมมีประโยชน์อย่างมาก
มายมหาศาล ทั้งต่อตัวของเราเองและต่อผู้อื่น พี่เณรเคยได้
ฟังญาติโยมหลายท่านเล่าผลการปฏิบัติธรรมที่ดีให้ฟัง ท่าน
เหล่านั้นบอกว่า “เห็นพระธรรมกายสว่างไสวอยู่ตลอดเวลา แม้
จะล้างหน้าแปรงฟันก็เห็น
เหมือนกับว่าล้างพระพักตร์ของ
พระธรรมกายด้วย มีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นพระธรรมกาย”
แม้เขามีภารกิจในทางโลกมากมาย แต่ภารกิจเหล่านั้น
ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม ซึ่งหันย้อนมาดูตัวเราเอง
ภารกิจในแต่ละวันของเรานั้น ก็เป็นภารกิจที่เป็นบุญกุศล
ทั้งนั้นเลย แต่ภารกิจของญาติโยมนั้น ไม่ค่อยจะเอื้ออำนวยต่อ
การทําใจให้หยุดให้นิ่งเท่าไรนัก ทำไมผลการปฏิบัติของเขาถึง
อยู่ในระดับที่จัดว่าดีมากๆ ทีเดียว พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่าน
ได้แนะนำให้พวกเราหันกลับมาพิจารณาตัวเองอย่างจริงจัง
และจริงใจว่า ทําไมการปฏิบัติธรรมของเราจึงไม่ได้ผลเท่าที่ควร
จะเป็น
เริ่มตั้งแต่เรื่องของ “ความสมัครใจ” เราต้องถามตัวเอง
ให้ได้ก่อนว่า เราสมัครใจที่จะเข้าถึงพระธรรมกาย จริงรึเปล่า
ถ้าสมัครใจที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริงๆ จะต้องประคองใจไว้