ความสำคัญของเวลาในชีวิต : หน้า 125/178

9 คุ ณ ค า แ ห่ ง ก า ล เวลา ถ้าบุตรเศรษฐีประกอบการงานในปัจฉิมวัย เขาจะได้เป็น เศรษฐีอันดับสามของเมืองนี้ ถ้าออกบวชจะได้บรรลุสกทาคามี แม้ภรรยาของเขาก็จักดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล แต่มาบัดนี้...เศรษฐีนั้นเสื่อมแล้วทั้งโลกียทรัพย์ และอริย ทรัพย์ เพราะพวกคนเขลาไม่ประพฤติพรหมจรรย์ ย่อมซบเซา เหมือนนกกระเรียนแก่ที่ซบเซาอยู่ในเปือกตมที่หมดปลาฉะนั้น” น้องเณรฟังเรื่องนี้แล้วคิดว่าเราควรจะประมาทต่อไปอีก หรือ... โปรดอย่าปล่อยวันที่มีคุณค่าและเวลาที่มีสาระสูญเสียไป กับเรื่องไร้สาระ... เราไม่มีเวลามากพอในการผัดวันประกันพรุ่ง ต่อเป้าหมาย อันสูงสุดของชีวิต... เราไม่มีเวลาเหลือเฟือที่จะมานั่งครุ่นคิดในเรื่องไร้สาระ..... เราไม่มีเวลาเพียงพอที่จะมาท้อแท้ผิดหวังกับชีวิต ที่ขื่นขม ในอดีต... หยุดคิดสักนิดขณะที่มีเวลาเหลืออยู่.... เรามีชีวิตเหลืออยู่ในโลกนี้ไม่มากนัก เพราะเราเป็นเจ้า ของเวลาแค่เพียงวินาทีนี้เท่านั้น ใครเล่าจะรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมาถึง ถามตัวของเราเองอีกครั้ง