ประสบการณ์นั่งสมาธิและดวงแก้วขนาดใหญ่ : หน้า 72/178

6 พี่ 1 ณ ร ส อ น น้ อ ง 5 ในที่สุดจะไปถึงที่สุดแห่งธรรม” ปีที่พี่เณรไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่นั้น มีอยู่คืนหนึ่งขณะ ที่พระภิกษุสามเณร อุบาสก อุบาสิกา กำลังนั่งสมาธิอยู่ในเรือน คืนนั้นเป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ พระจันทร์เต็มดวง เวลาประมาณ ๒ ทุ่มเศษ พอสวดมนต์ทำวัตรเย็นเสร็จ เริ่มนั่งสมาธิได้ไม่นาน นัก เหล่าสามเณรก็สะกิดกันให้หันไปดูนอกหน้าต่าง ภาพที่ ปรากฏแก่สายตาของพวกเรา คือดวงแก้วขนาดเท่าลูกเทนนิส มีแสงสว่าง นวลผ่อง ลอยเด่นอยู่นอกห้องปฏิบัติธรรม เสียงกระซิบกระซาบชักชวนให้ลืมตาขึ้นมาดู จึงเริ่มดัง ขึ้นในหมู่สามเณร บางคนนึกว่าสามเณรคงจะหยอกล้อกัน โยม พี่ใสจึงพูดยิ่งขึ้นว่า “สามเณรอย่าเล่นกันในเวลานั่งธรรมะนะเจ้า คะ” แต่พอโยมเหลือบไปเห็นแก้วเสด็จเข้า จึงรู้และเข้าใจเหตุ การณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นดวงแก้วมาลอยอยู่รอบๆ เรือน ไม่กี่ นาทีก็หายไป หลังจากเลิกนั่งสมาธิแล้ว พออุบาสก อุบาสิการู้เข้าก็ มาถามกันใหญ่เลยว่า “สามเณรเห็นแก้วเสด็จหรือ ทําไมจึงไม่ บอกโยมพี่บ้างเลย" พอวันต่อมาทุกๆ คน จึงแทบไม่เป็นอันนั่งหลับตาทำ สมาธิกัน เพราะต่างคนต่างก็รอคอยเฝ้าดูที่นอกหน้าต่าง ด้วย ความหวังว่าจะได้เห็นดวงแก้วอีก แต่คืนนั้นก็ผ่านไปด้วยความ ผิดหวัง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น