กำลังใจและการศึกษาในพระพุทธศาสนา : หน้า 55/178

2 พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง 4 พี่เณรฟังแล้วก็ได้คิด ทำให้เกิดกำลังใจที่จะต่อสู้ใหม่อีกครั้ง แล้วปีต่อมาก็สอบได้ เลยได้ข้อคิดกับตัวเองว่า ไม่ควรไปซีเรียส กับการเรียนมากเกินไป เพราะการศึกษาบาลีเป็นเพียงความรู้ด้านปริยัติเท่านั้น การศึกษาทางด้านปฏิบัติต่างหากที่เป็นแก่นสารที่แท้จริง ของพระพุทธศาสนา เราเรียนไปด้วยนั่งธรรมะไปด้วย ทำสบายๆ อย่างนี้ดีกว่า ถ้าทำอย่างนี้คิดว่าเราจะไม่ผิดหวังแน่นอน สำหรับน้องเณรที่ สมหวัง ก็ขอให้พยายามไปจนถึง ป.ธ.๙ กันทุกรูปเลยนะ พี่เณร ขอเอาใจช่วยเต็มที่ ฉบับที่แล้ว พี่เณรได้พูดถึงเรื่องการอยู่กลด ว่าทำให้พี่เณร และเพื่อนๆ มีความอดทน แม้จะมีความลำบากกาย แต่เราก็มี ความสุขใจ พออยู่กลดสักระยะหนึ่งก็ย้ายขึ้นมาอยู่กุฏิจาก ซึ่งเป็นอาคารมุงจาก ทั้งหลังคาและด้านข้าง โดยจำวัดบนพื้น ดิน ใช้ผ้าพลาสติกปูเอาไว้ กางกลดนอนในกุฏิ เวลานอนก็รู้สึก เย็นๆ ต้องปูเสื่อรองอีกที ตอนนั้นกุฏิหลังหนึ่งอยู่ประมาณ ๒๐ รูป รวมพระพี่เลี้ยง อีกหนึ่งรูป กุฏิยังไม่ค่อยเสร็จดี ทางเข้ากุฏิต้องทําเอง เอาดิน มาถมเป็นถนน เวลาฝนตกจะเป็นโคลนเฉอะแฉะ ต้องถอดรอง เท้าเดิน ถ้าใส่รองเท้าแล้วจะจมโคลน เดินต่อไปไม่ได้ บางรูปก็ มีเทคนิคพิเศษ คือเอาเท้าสวมถุงพลาสติก แล้วก็ถือรองเท้าไว้