การอบรมสามเณรและการฝึกฝนจิตใจ : หน้า 43/178

4 พี่ เ ณ ร ส อ น น้ อ ง 3 สบาย เพราะเห็นในภาพโปสเตอร์มีโบสถ์สง่างาม มีนํ้าตก มี ต้นไม้เขียวขจี แต่พอได้เข้าอบรมจริงๆ ก็ได้รับบทฝึกตนเองที่ เคร่งครัด สมถะ สันโดษ เนื่องจากสถานที่ที่ใช้ในการอบรมอยู่ กลาง ทุ่งโล่ง ซึ่งปลูกต้นกัลปพฤกษ์เต็มไปหมด สูงเพียงเอว ทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถ มองไปทางไหนก็มีแต่ทุ่งนาฟ้าโล่ง กับลานกัลปพฤกษ์ (ปัจจุบันเป็นอาศรมอุบาสิกา) ซึ่งใช้เป็น สถานที่ปักกลดของสามเณร พอมาถึงแผนกสามเณร (ตอนนั้นอยู่ใกล้กับสถานพยา บาล) หลวงพี่ชิน (พระมหาสุรพล ชินกุโล) ซึ่งเป็นพระอาจารย์ หัวหน้าแผนกสามเณร น้องเณรอาจจะไม่รู้จัก เพราะเดี๋ยวนี้ท่าน มาช่วยงานพิเศษของหลวงพ่อ หลวงพี่ชินมีรูปร่างสูงใหญ่ ดู แล้วน่าเกรงขาม ท่านเรียกพวกเราเข้ามาในกุฏิ ตอนนั้นมากัน หลายรูป แล้วท่านก็บอกให้วางกระเป๋าที่ใส่สัมภาระลง แล้วให้ พระพี่เลี้ยงตรวจดูย่ามว่ามีของต้องห้าม เช่น ของมีคม บุหรี่ ยาเสพติด ฯลฯ มาด้วยไหม โชคดีที่พี่เณรไม่มีของที่ผิดกฏระเบียบ แต่วันนั้นหลวงพี่ท่านได้ตรวจเจอของหลายอย่าง เช่น บุหรี่ มาม่า มีด ฯลฯ ท่านก็เก็บเอาไว้แล้วก็พูดปฐมนิเทศสั้นๆ กับพวกเรา ซึ่ง พี่เณรยังจําได้ตลอดว่า “ใครมีเขี้ยวเล็บ สิ่งไม่ดีต่างๆ ที่ติดตัว มาจากบ้าน ให้กองไว้ที่ประตูหน้าวัด ไม่ต้องเอาเข้ามาด้วย ต่อไปนี้เรามาฝึกตัวเป็นคนดี ไม่มีพิษสง ขอให้พร้อมที่จะฝึก ตัวกันอย่างเต็มที่”