ชีวิตสมณะและความสำคัญของกัลยาณมิตร : หน้า 83/407

คำปรารภ “ชีวิตสมณะ” เป็นชีวิตของผู้ประเสริฐที่เกิดจากการฝึกฝนอบรม ตนเองในทุกรูปแบบเพื่อให้เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาและเป็นเนื้อนาบุญ ของชาวโลก หากผู้ใดมีปณิธานอันแน่วแน่ที่จะบวชอยู่ฝึกตนในเพศนี้ ให้ได้ตลอดรอดฝั่ง ตลอดเส้นทางสายนี้จำเป็นต้องมีกัลยาณมิตรคอย ชี้แนะประคับประคองไปจนกว่าจะขจัดกิเลสในตัวให้หมดสิ้น เพราะ “กัลยาณมิตรนั้น เป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์” ี ดังนั้น จึงได้มีอริยประเพณีที่เรียกว่า “มหาปวารณา” คือ การ เปิดโอกาสให้พระภิกษุได้เป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน คือ แนะนำ ตักเตือนกันได้ตามพระธรรมวินัย โดยหากได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัย ว่า เพื่อนสหธรรมิกรูปใดมีความประพฤติที่จะทำให้เบี่ยงเบนไปจาก เส้นทางของพระนิพพาน ก็ให้อาศัยจิตเมตตาปรารถนาดีแนะนำตัก เตือนกัน อันนับว่าเป็นการขุมทรัพย์ให้แก่กัน ทั้งนี้เพื่อความบริสุทธิ์ บริบูรณ์ของชีวิตนักบวชที่มีเป้าหมายจะไปพระนิพพานร่วมกัน การปวารณานั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกำหนดให้ทำในวัน สุดท้ายของการอยู่จำพรรษาทุกปี การที่สามารถแนะนำตักเตือนกัน ได้นี้เอง ทำให้พระภิกษุสงฆ์อยู่ร่วมกันโดยมีศีลและทิฏฐิเสมอกัน ยังผลให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาได้จนถึงทุกวันนี้ ๒ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา) www.kalyanamitra.org