การค้นหาความสุขในพระพุทธศาสนา : หน้า 301/407

เพราะฉะนั้นชีวิตจึงมีขึ้นมีลงอยู่ตลอดเวลา ซึ่งมันอันตราย เนื่องจาก มือบาย ทุคติ วินิบาต นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน มารองรับ อยู่ ซึ่งเราและใคร ๆ ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เมื่อได้เห็นภัยในวัฏสงสาร อย่างนี้ จึงสั่งสมบารมีเรื่อยมาจนถึงจุดอิ่มตัวในเพศคฤหัสถ์แล้วก็เข้าสู่ ร่มเงาของพระพุทธศาสนา มาบวชเป็นพระภิกษุสามเณร ตั้งแต่บวช ช่วงสั้น ๆ จนกระทั่งบวชช่วงยาวขึ้น น เมื่อเรามาบวชอยู่ตรงนี้ได้ จึงได้ชื่อว่าเป็นอสาธารณะ เป็นเพศ อันอุดมไม่ทั่วไปสําหรับใคร ๆ ที่จะมาอยู่ตรงนี้ได้ เพราะว่ามัน อยู่ยาก ถ้าหากไม่มีเป้าหมายอย่างชัดเจน เนื่องจากมันมีพระธรรม วินัยเป็นกรอบที่ล้อมเราอยู่ ซึ่งเราจะทําผิดจากกรอบนี้ไม่ได้ มันมี โทษมีภัยรองรับอยู่ กรอบของพระธรรมวินัยนี้ มีเอาไว้สำหรับเป็นคู่ชีวิตที่จะประคับ ประคองให้ไปสู่ฝั่งพระนิพพาน ถ้าเรามีเป้าหมายที่จะทําพระนิพพาน ให้แจ้ง การอยู่ในกรอบของพระธรรมวินัยมันก็เหมือนไม่ได้อยู่ คือ จะ ไม่มีความรู้สึกว่าอืดอัดหรือคับแคบ ตรงกันข้ามกลับมีความสุขกาย สุขใจ เบากายเบาใจ เพราะเราได้ปลดเครื่องพันธนาการของชีวิตออก ไป เหลือแต่กายวาจาใจที่เราจะต้องคอยดูแลประคับประคองให้มันอยู่ กับเนื้อกับตัว แล้วก็เดินทางเข้าไปสู่ภายใน เพื่อจะได้เข้าไปถึงพระ รัตนตรัยซึ่งเป็นแก่นของชีวิตที่จะทำให้เราสามารถอยู่อย่างมีความสุข ๒๒๐ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา) www.kalyanamitra.org