การลาสิกขาและการบวชในพระพุทธศาสนา : หน้า 188/407

เท่านั้นเอง เราจะได้รับกฐินโดยพร้อมเพรียงกัน จะเป็นความชื่นบาน ความปีติว่า เราได้ทำหน้าที่ของพระอย่างครบถ้วนบริบูรณ์ แล้ว หลังจากนั้นค่อยตัดสินใจ การลาสิกขานั้นเมื่อไรก็ลาได้ จะลาเดี่ยว ลาหมู่ หรือลาที่ไหน ลาได้ ทั้งนั้น เพียงแต่พูดภาษาบาลี ถ้าแปลเป็นภาษาไทยก็ว่า ไม่อยากเป็น พระแล้ว อยากเป็นฆราวาส แค่นี้ก็ลาสิกขาได้แล้ว ไม่ยากอะไร แต่การ บวชนั้นยากกว่า ไม่ใช่ว่าเห็นผ้าที่เขาขายตามร้านแล้วจะไปซื้อมา ห่มได้เลยเสียเมื่อไร ต้องมีขั้นมีตอน กว่าจะได้บวชนั้นยาก เมื่อบวช เข้ามาแล้วก็ต้องใช้วันเวลาให้คุ้มค่า ชุดผ้ากาสาวพัสตร์ ชุดนี้เป็นชุดสุดท้ายในเส้นทางของสังสารวัฏ ผู้มีบุญเท่านั้นจึงจะได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์ ทรงผมก็ทรงสุดท้าย เป็นทรงที่จัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่มีภาระ ไม่มีเครื่องกังวล มีมีดโกน แทนหวี เป็นทรงสุดท้าย เป็นเครื่องแบบที่ทั้งมนุษย์และเทวดา เห็นแล้วยกมือกราบไหว้ ตั้งแต่คนชั้นล่าง ชั้นกลาง ถึงพระราชา มหากษัตริย์เจอแล้วต้องกราบไหว้ ถ้าเปลี่ยนชุดนี้เจอใครก็ไหว้ เหมือนกัน แต่ไหว้เขา ชุดนี้เป็นชุดที่สําคัญที่สุด สวมชุดนี้แล้วไม่มีอด มีหม้อข้าวใบเดียว แม้ว่ามีไม่มาก แต่ก็มีไม่หมด บิณฑบาตเลี้ยงสังขารเรื่อยไป เลี้ยงได้ ตลอดชาติเลย เพียงพอสำหรับผู้แสวงหามรรคผลนิพพาน เพราะฉะนั้น วันเริ่มต้นหัวใจกัลยาณมิตร ๑๐๗ www.kalyanamitra.org