ขุมทรัพย์จากการปวารณา ชีวิตสมณะ (ฉบับมหาปวารณา) หน้า 108
หน้าที่ 108 / 407

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้เสนอแนวทางการปวารณาระหว่างผู้ปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงนิพพาน โดยเน้นการแนะนำตักเตือนกันอย่างมีจิตใจที่เปิดกว้างและเต็มใจรับฟัง มีการเปรียบเทียบการแนะนําเป็นเหมือนการชี้ขุมทรัพย์ที่ประเสริฐ ซึ่งไม่ใช่โลภทรัพย์แต่เป็นความสุขของพระอริยเจ้า กล่าวถึงความสำคัญของการเปิดใจ และการดูจังหวะพร้อมสำหรับการแนะนำ รวมถึงการปรับตัวของผู้แนะนำด้วย ทั้งนี้เพื่อไม่ให้เกิดความขุ่นข้องหมองใจ และสามารถก้าวสู่ทางแห่งธรรมได้อย่างมั่นคง

หัวข้อประเด็น

- การปวารณา
- การชี้แนะในพระพุทธศาสนา
- นิพพาน
- การเปิดใจต่อคำแนะนำ
- การรับมือกับคำแนะนำ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ขุมทรัพย์จากการปวารณา บัดนี้เราได้ปวารณาซึ่งกันและกันแล้วว่า หากใครได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัยก็ดี ในข้อวัตรปฏิบัติใดก็ตามที่ขัดขวางต่อหนทาง ไปสู่นิพพาน ไม่ถูกต้องร่องรอยในพระพุทธศาสนาก็ให้แนะนำ ตักเตือนได้ เราจะไม่โกรธ จะทำใจของเราให้มีปีติยินดี มีความเบิกบาน และสำนึกในพระคุณของผู้แนะนำนั้นว่า เป็นประดุจผู้ชี้ขุมทรัพย์ อันประเสริฐให้แก่ตัวเรา “ขุมทรัพย์” ในที่นี้ไม่ใช่ โลกียทรัพย์ แต่หมายถึง เครื่องปลื้มใจ ของพระอริยเจ้า คือพระนิพพานนั่นเอง ใครชี้หนทางสว่างให้ไปสู่ นิพพานได้ เราก็จะไปทางนั้น หรือใครเห็นว่า สิ่งใดจะเป็นอุปสรรค ต่อการเข้าถึงธรรมก็จะแนะนำตักเตือนกันและกัน เพราะฉะนั้น นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมื่อเราได้เปิดใจให้ซึ่งกัน และกันแล้ว ก็ขอให้ลูกทุกรูปยินดีในคำแนะนำตักเตือนประดุจได้รับ อาหารอันโอชะ หรือขุมทรัพย์อันวิเศษแก่ตัวของเรา อย่าได้ขุ่นข้อง หมองใจกับบุคคลที่มาแนะนำ การแนะนําตักเตือนกันนั้น ต้องดูเวลาและอารมณ์ว่า เขาพร้อม ที่จะรับฟังไหม ถ้าเขายังไม่พร้อม ก็ต้องรอจนกว่าเขาจะพร้อม รวมทั้ง ดูความพร้อมของตัวเราด้วย เหมือนการปลูกผลไม้ ก็ต้องคอยจังหวะ พระจันทร์เต็มดวง พระธรรมเต็มใจ ๒๗ www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More