ข้อความต้นฉบับในหน้า
วันพฤหัสบดีที่
๒๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
วันนี้เป็นวันมหาปวารณา
วันสุดท้ายของการอยู่จำพรรษาร่วมกัน
จะไปค้างคืนที่ไหนยังไม่ได้จนกว่าจะได้
เราจะต้องรักษาอีกหนึ่งราตรี
อรุณวันพรุ่งนี้ แต่ในปฏิทินเขาจะเขียนว่าเป็นวันออกพรรษา แต่ความ
จริงแล้วเป็นวันมหาปวารณา เป็นวันสุดท้ายของพรรษา
เราได้กล่าวคำปวารณาซึ่งเป็นภาษาบาลีกันไปแล้ว แปลเป็น
ภาษาไทยที่พอจะเข้าใจอย่างง่าย ๆ ก็คือ เราปวารณาซึ่งกันและกัน
ว่า ถ้าหากเพื่อนสหธรรมิกรูปใดได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัยว่าเรานั้น
ประพฤติยังไม่ถูกต้องตามธรรมวินัย จะเป็นเหตุให้ทำพระนิพพานให้
แจ้งได้ยาก หรือไปสู่นิพพานได้ช้านั้น ก็จะอาศัยความรักและปรารถนา
ดี แนะนำตักเตือนเรา เพื่อให้เราประพฤติถูกต้องตามธรรมวินัยจะได้
ไปสู่พระนิพพานได้อย่างสะดวกสบาย ง่ายดาย
ที่ต้องปวารณากันก็เพราะว่า ปกติของปุถุชนยังมีกิเลสหนาปัญญา
หยาบ พูดง่าย ๆ ทุกคนต่างยังมีมานะทิฏฐิ ยังมีความดื้อถือตัวอยู่
ในใจ ถ้าหากไม่มีการปวารณากันเอาไว้ว่า ให้แนะนำตักเตือนกันได้
ในข้อที่ได้เห็นได้ยินหรือสงสัยนั้น มันยากที่จะรับฟัง มันจะหงุดหงิด
ขัดเคืองใจ จึงได้ปวารณาเพื่อให้โอกาสเพื่อนสหธรรมิกได้แนะนำ
ตักเตือน เราจะได้ประพฤติถูกต้องตามธรรมวินัย จะได้บรรลุวัตถุประสงค์
ของการบวชในคราวนี้
๒๑๘ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา)
www.kalyanamitra.org