วันมหาปวารณาและความสำคัญ : หน้า 299/407

วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ วันนี้เป็นวันมหาปวารณา วันสุดท้ายของการอยู่จำพรรษาร่วมกัน จะไปค้างคืนที่ไหนยังไม่ได้จนกว่าจะได้ เราจะต้องรักษาอีกหนึ่งราตรี อรุณวันพรุ่งนี้ แต่ในปฏิทินเขาจะเขียนว่าเป็นวันออกพรรษา แต่ความ จริงแล้วเป็นวันมหาปวารณา เป็นวันสุดท้ายของพรรษา เราได้กล่าวคำปวารณาซึ่งเป็นภาษาบาลีกันไปแล้ว แปลเป็น ภาษาไทยที่พอจะเข้าใจอย่างง่าย ๆ ก็คือ เราปวารณาซึ่งกันและกัน ว่า ถ้าหากเพื่อนสหธรรมิกรูปใดได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัยว่าเรานั้น ประพฤติยังไม่ถูกต้องตามธรรมวินัย จะเป็นเหตุให้ทำพระนิพพานให้ แจ้งได้ยาก หรือไปสู่นิพพานได้ช้านั้น ก็จะอาศัยความรักและปรารถนา ดี แนะนำตักเตือนเรา เพื่อให้เราประพฤติถูกต้องตามธรรมวินัยจะได้ ไปสู่พระนิพพานได้อย่างสะดวกสบาย ง่ายดาย ที่ต้องปวารณากันก็เพราะว่า ปกติของปุถุชนยังมีกิเลสหนาปัญญา หยาบ พูดง่าย ๆ ทุกคนต่างยังมีมานะทิฏฐิ ยังมีความดื้อถือตัวอยู่ ในใจ ถ้าหากไม่มีการปวารณากันเอาไว้ว่า ให้แนะนำตักเตือนกันได้ ในข้อที่ได้เห็นได้ยินหรือสงสัยนั้น มันยากที่จะรับฟัง มันจะหงุดหงิด ขัดเคืองใจ จึงได้ปวารณาเพื่อให้โอกาสเพื่อนสหธรรมิกได้แนะนำ ตักเตือน เราจะได้ประพฤติถูกต้องตามธรรมวินัย จะได้บรรลุวัตถุประสงค์ ของการบวชในคราวนี้ ๒๑๘ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา) www.kalyanamitra.org