การเป็นสมณะและการสร้างบุญบารมี : หน้า 293/407

มันไม่ง่ายหรอก มันก็เหมือนนกเหมือนกาต้องไปต่อสู้กัน กว่าจะได้ ทรัพย์มาหล่อเลี้ยงสังขารไม่ใช่ง่าย ลำบาก เหนื่อยกลางวันแล้วยังมา เหนื่อยงานกลางคืนอีก คือ งานสร้างโลกนั่นแหละ แล้วอย่างนี้ภาพ สุดท้ายจะเป็นอะไร ยิ่งมีทีวี ในทีวีก็มีแต่ภาพชวนให้ใจหมอง เกิดตาย คืนนั้นด้วยใจที่เศร้าหมองก็ไปอบาย ถ้าไม่หมองไม่ใสก็ยังวนเวียนอยู่ ที่ยังวนเวียนอยู่ก็เสี่ยง เพราะถ้าคนในครอบครัวไม่รู้หลักวิชชาในการ ทำบุญ ไม่อุทิศบุญไปให้ ไม่ว่าจะไปยืนบอก ทำเถอะนะ พระผ่านหน้าบ้าน ไปแล้ว ใส่บาตรให้หน่อย อุทิศบุญให้หน่อย เขาก็ไม่เห็น ไม่ได้ยิน ต้องอาศัยใบบุญคนอื่นเขา เพราะฉะนั้นก็มีสิทธิ์ไปอบายได้ ดังนั้น ควรจะปีติภาคภูมิใจในชีวิตสมณะ และใช้วันเวลาในการ เป็นพระภิกษุสามเณรเติมบุญบารมี เติมกุศลธรรม แสวงหามรรคผล นิพพานซึ่งอยู่ภายในตัวของเราให้ได้ทุกวันทุกคืนทุกเวลา และพยายาม ปกป้องอย่าให้สิ่งที่เป็นบาปเป็นอกุศลต่อพรหมจรรย์ อย่าให้มัน แวบเข้ามาในใจ พยายามเอาชนะมันให้ได้ เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็ คืน เดี๋ยวก็จะหมดเวลาแล้ว พรรษาก็จะเพิ่มขึ้นมาทุกปี ๆ หลวงพ่อเผลอประเดี๋ยวเดียว ๓๕ พรรษาแล้ว ไม่เคยเบื่อหน่าย เพศสมณะเลย มีความสุขทุกวัน และยิ่งปฏิบัติธรรมเข้าถึงพระธรรมกาย ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ทำหยุดทำนิ่ง ปล่อยกายเข้าไปสู่ภายใน ไปเรื่อย ยิ่งสนุกสนาน ปล่อยหยุดในหยุด หยุดในหยุด หยุดเข้าไป ๒๑๒ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา) www.kalyanamitra.org