การตักเตือนด้วยความรักในพระธรรมวินัย : หน้า 316/407

มัวแต่คิดว่าคนนั้นคนนี้มาว่าเรา ทั้ง ๆ ที่เขามาตักเตือนด้วยความรัก และปรารถนาดี เพราะเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีการปวารณากันไว้ว่า ท่านทั้งหลาย ในที่นี้ ถ้าใครได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัยว่า เราทำยังไม่ถูกต้องตามพระ ธรรมวินัยก็อนุญาตให้แนะนำาตักเตือนได้ โดยอาศัยความกรุณานั้นช่วย ขุมทรัพย์ให้ จะไม่โกรธ จะพิจารณาตัวว่าเราได้พลาดพลั้งจริงไหม ถ้า ไม่จริงก็จะให้อภัย ไม่ถือสากัน ถ้าจริงก็จะรีบกลับเนื้อกลับตัวปรับปรุง ตัวใหม่ให้เหมาะสมกับการเป็นนักบวชที่จะทำพระนิพพานให้แจ้ง นี่ก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติกันตั้งแต่สมัยพุทธกาล ตั้งแต่พระสัมมา สัมพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ เพราะหลังจากปวารณาแล้ว ก็จะ แยกย้ายกันไปบำเพ็ญสมณธรรม ในสถานที่รื่นรมย์ที่ถูกจริตอัธยาศัย ตามโคนไม้ เรือนว่าง ลอมฟาง ตามป่า ตามเขา ห้วยหนอง คลอง บึง ถ้ำ เพื่อที่จะแสวงหาที่วิเวก สงัดกาย สงัดใจ สงัดจากกิเลสทั้งหลาย และ ถ้าเจอกันระหว่างทางก็ดี หรือได้ยินข่าวคราวก็ดีว่า เพื่อนสหธรรมิก รูปใดกำลังจะเผลอ ๆ ไผล ๆ ก็จะแนะนำตักเตือนกัน แม้อยู่ไกล ก็จะเดินทางไปหา ไปพูดจากันตามภาษาผู้ที่มีความรักและปรารถนาดี ต่อกัน เราก็ปฏิบัติตามกันมากระทั่งถึงปัจจุบันนี้ หลวงพ่อมีความเห็นส่วนตัวว่า เราอย่าให้เป็นแค่ธรรมเนียม ปฏิบัติว่า ทำ ๆ กันไปอย่างนั้นเลย เราควรจะทำให้มันจริงจัง ให้มัน 0 วิชชาชีวิต ๒๓๕ www.kalyanamitra.org