การอยู่ร่วมกันของภิกษุในพรรษา ชีวิตสมณะ (ฉบับมหาปวารณา) หน้า 92
หน้าที่ 92 / 407

สรุปเนื้อหา

บทสนทนาถึงความเป็นอยู่ของภิกษุในพรรษา โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงถามถึงความผาสุกในการอยู่ร่วมกันของภิกษุ ซึ่งแม้มีปัญหาก็ยังยืนยันว่าอยู่ร่วมกันด้วยความผาสุก โดยมีการติเตียนและห้ามประพฤติตามแบบโมฆบุรุษที่ไม่มีความสุข ดังนั้นทรงแสดงธรรมิกถาเกี่ยวกับความสำคัญของการถามสุขทุกข์ซึ่งกันและกันเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

หัวข้อประเด็น

-การถามสุขทุกข์ของกันและกัน
-การอยู่ร่วมกันในพรรษา
-การติเตียนการประพฤติของโมฆบุรุษ
-ความสำคัญของความผาสุกในชุมชน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เมื่อถวายบังคม และได้นั่งในที่อันสมควรแก่ตนแล้ว พระผู้มี พระภาคเจ้าจึงตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า อยู่จำพรรษาร่วมกัน ด้วยความผาสุกหรือไม่ ภิกษุเหล่านั้น แม้จำพรรษาร่วมกันอย่างไม่มีความสุข ก็ยังกราบทูลว่า พวกตนอยู่จำพรรษาร่วมกันด้วยความผาสุก พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสถามถึงวิธีการที่ใช้ในการอยู่ร่วมกันนั้น ภิกษุเหล่านั้นจึงกราบทูลเรื่องทั้งหมดให้ทรงทราบ ทรงติเตียน และห้ามประพฤติตามอย่างเดียรถีย์ ครั้นทรงทราบแล้ว จึงรับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า “ภิกษุทั้ง หลาย ทราบว่าโมฆบุรุษพวกนี้ แม้อยู่จำพรรษาอย่างไม่มีความผาสุก เลย ก็ยังยืนยันว่าอยู่กันด้วยความผาสุก ทราบว่าโมฆบุรุษพวกนี้ อยู่จำพรรษากันอย่างกับพวกสัตว์เลี้ยงอยู่ร่วมกัน (อยู่โดยไม่มีการ ถามสุขทุกข์ของกันและกัน) อย่างแพะอยู่ร่วมกัน อย่างคนประมาท อยู่ร่วมกันแท้ ๆ ยังยืนยันอีกว่า อยู่จำพรรษาด้วยความผาสุก ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหตุไฉนโมฆบุรุษพวกนี้จึงได้ถือมูควัตร (ข้อปฏิบัติอย่างคนใบ้) ซึ่งพวกเดียรถีย์ถือกัน การกระทำของ โมฆบุรุษเหล่านั้น ไม่เป็นที่น่าเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่ เลื่อมใสฯ” ครั้นแล้วทรงแสดงธรรมิกถา รับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า กําเนิดวันมหาปวารณา ๑๑ www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More