ข้อความต้นฉบับในหน้า
ขึ้น เราแก่กันไปทุกวัน ร่างกายเสื่อมไปทุกวัน และความตายไม่มีนิมิต
หมาย เราได้เตรียมพร้อมสำหรับความตายแล้วหรือยัง ต้องมาคิดกัน
ให้ดีแล้วตอนนี้
เมื่อพลโลกเพิ่มขึ้น ภิกษุควรเพิ่มขึ้น
ໆ
มันแปลกอีกเรื่องหนึ่ง พรรษาต้น ๆ จะมีจำนวนนักบวชเยอะ แต่
ยิ่งสูงยิ่งหดหาย ยกเว้นในกรณีของผู้บุกเบิกซึ่งมีอยู่ไม่กี่รูป และตอนนั้น
หลวงพ่อก็บวชเป็นรูปแรก และก็ถัด ๆ มาก็ทีละรูปกันไปเรื่อย ๆ ตอนนี้
ก็ยังอยู่กันครบถ้วน แต่ผู้ที่มาบวชในท่ามกลาง นี่ฟังทรงจําได้จาก
พรรษาที่ผ่านมาว่า ที่บวชได้ ๑๐ พรรษา ๒๐ กว่าพรรษา มันมีปริมาณ
มากกว่านี้ แต่ทำไมมันลดลงไป นี่ก็แปลว่าผู้ที่ตกหล่นไประหว่างทาง
เป็นเพราะไม่ได้บำเพ็ญสมณธรรม ดำเนินชีวิตด้วยความประมาท มี
ความฟุ้งซ่าน จิตมันก็อ่อนลง ไม่มีกำลังพอที่จะสู้กับกิเลสมารทั้งหลาย
คือ สู้กับสิ่งยั่วยุ ความฟุ้งซ่าน หรือนิวรณ์ทั้งหลายไม่ได้
หลวงพ่ออยากให้มีแต่ปริมาณภิกษุที่เพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ อย่างมั่นคง
และอย่างเห็นคุณค่าของการบวช เพราะเมื่อเทียบจำนวนพุทธบุตรกับ
จํานวนผลโลกที่เพิ่มขึ้น จำนวนพุทธบุตรมีแต่จะลดลง แต่พลโลกที่เกิด
มาไม่รู้อะไรมีจำนวนเพิ่มขึ้น ซึ่งมันไม่ถูก จริง ๆ แล้วเมื่อพลโลกเพิ่มขึ้น
พุทธบุตรก็ต้องขยายเพิ่มขึ้น เพื่อที่จะไปเป็นแสงสว่างส่องทางชีวิตให้
กับเพื่อนมนุษย์ อย่างนี้จึงจะถูกต้อง
๒๔๒ ชี วิ ต ส ม ณ ะ (ฉบับมหาปวารณา)
www.kalyanamitra.org