ข้อความต้นฉบับในหน้า
วันเสาร์ที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๓
การปวารณา เป็นเรื่องจําเป็นสําหรับพระภิกษุที่บวชมา
มีวัตถุประสงค์เพื่อการทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจาก
กองทุกข์ ชำระกายวาจาใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์หลุดพ้นจากกิเลส
อาสวะไปสู่อายตนนิพพาน
ที่บอกว่ามีความจําเป็นก็เพราะผู้ที่เข้ามาบวชนั้น ล้วนมีกิเลส
อาสวะกันทั้งสิ้น มาบวชก็ต้องการทำให้กิเลสมันหมดไป แต่เพราะยังมี
กิเลสนี้แหละ บางครั้งเราก็อาจพลาดพลั้งประพฤติไม่ถูกต้องตาม
พระธรรมวินัย จะโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม ซึ่งก็จะทำให้เราพลาด
โอกาสในการบรรลุมรรคผลนิพพาน เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการตักเตือน
แนะนำซึ่งกันและกัน
เหตุที่ต้องมีการปวารณา เพราะว่าการตักเตือนกันนั้น
เป็นสิ่งที่ทําได้ยาก ทั้งผู้เตือนก็ดี และผู้ถูกเตือนก็ดี ถ้าหากไม่เข้าใจ
วัตถุประสงค์ของการแนะนําตักเตือนหรือเป็นกัลยาณมิตรให้กันแล้ว
ก็จะเกิดความขัดเคืองใจเกิดขึ้น จะทำให้ขาดความสามัคคีในหมู่คณะ
เวลาทําเพ็ญสมณธรรมใจก็จะฟุ้งซ่านขุ่นมัว เพราะฉะนั้นจึงจําเป็นต้อง
มีการปวารณากันเอาไว้
โดยจะเลือกเอาวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ ซึ่งเป็นวันสุดท้าย
ของการอยู่จำพรรษา เป็นวันมหาปวารณา เพราะว่าในสมัยพุทธกาล
๓๐๖ ชี วิ ต ส ม ณะ (ฉบับมหาปวารณา)
www.kalyanamitra.org