การปวารณาและการบำเพ็ญสมณธรรม : หน้า 332/407

บึง เรือนว่าง ลอมฟาง โคนไม้ ป่าช้า ป่าชัฏ อะไรต่าง ๆ ตามจริต อัธยาศัยของแต่ละรูป เพื่อที่จะบำเพ็ญสมณธรรม สลัดตนให้พ้นจาก กองทุกข์ การปวารณานี้มีเพื่อจะได้แนะนำตักเตือนกัน แม้เพื่อนสหธรรมิก จะอยู่ห่างไกลกัน แต่ด้วยความรักและห่วงใย เมื่อทราบข่าวได้ยินหรือ สงสัยก็จะขวนขวายไปหา เพื่อทําหน้าที่ให้ได้บรรลุเป้าหมาย ที่ต้องมีการปวารณากันนี้ ก็เพราะธรรมชาติมนุษย์นั้นมีความ อดทนต่อดินฟ้าอากาศ หนาวร้อน อ่อนแข็งได้ แต่อดทนต่อการ ตักเตือนสั่งสอนไม่ได้ เพราะมีมานะทิฏฐิ แม้เราจะไม่ถูกต้อง แต่ก็อด ที่จะขัดเคืองขุ่นมัวไม่ได้ ทำให้ใจหมอง และเป็นเหตุให้เกิดมโนทุจริต วจีทุจริต กายทุจริต เกิดการร้าวฉานผูกเวรกันเป็นวิบากกรรมกันไปอีก เพราะฉะนั้น การปวารณาจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก จะต้องรักษา ธรรมเนียมปฏิบัตินี้เอาไว้ แต่ในแง่ของความเป็นจริง เมื่อเราได้มา อยู่รวมกัน เราก็ยังคงวัตถุประสงค์เดิมของการมาบวช คือการทำพระ นิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ นอกเหนือจากนั้นเราก็ยัง มีภารกิจมากมายเกี่ยวกับงานพระศาสนา ที่เราได้รับมอบหมายจาก หลวงพ่อ จากหมู่คณะ งานที่ทำส่วนมากเป็นงานที่ทำให้จิตใจเรามัน หยาบ ไม่ค่อยจะละเอียด แล้วยิ่งถ้าเราไม่ได้ให้โอกาสตนเองบำเพ็ญ สมณธรรมให้ต่อเนื่องทุกวัน ฐานรองรับความสุขของใจ กำลังใจก็ไม่ กิจสําคัญของเพศบรรพชิต ๒๕๑ www.kalyanamitra.org