ชีวิตนักบวชและการปวารณา : หน้า 290/407

ทรัพย์สมบัติศฤงคารต่าง ๆ เออ มันน่าสึกจังเลย เผื่อจะได้มีชีวิต อย่างนี้บ้าง เพียงแค่ได้ยินว่า พระรูปนั้นรูปนี้กระสันจะสึก พระผู้ทำหน้าที่ กัลยาณมิตรก็รีบไปแล้ว ถ้าจะตายจากชีวิตสมณะถือเป็นเรื่องใหญ่ เป็นหน้าที่ของพระทุกรูปจะต้องไปพูดไปคุยชี้โทษภัยของชีวิตฆราวาส ชี้ภัยในวัฏสงสาร ชี้ให้เห็นอานิสงส์ของการออกจากกาม การบำเพ็ญ เนกขัมมบารมี คอยเชียร์ คอยให้กำลังใจ หรือฉุดให้ห่างจากสิ่งแวดล้อม เหล่านั้น แล้วมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่ นี่นอกเหนือจากปวารณาเพื่อ การนั้นแล้ว อย่างนี้เขาก็ทำกัน มาสมัยนี้ มันแค่รักษาธรรมเนียมปฏิบัติ แค่ว่าปวารณากันแล้ว ฟังก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเพราะเป็นภาษาบาลี บางพวกก็ไปเรียน เข้าเรียน แล้วก็รู้ตอนนั้น พอออกจากห้องก็ลืม แล้วก็ไม่ไปทบทวน ก็เลยไม่รู้ ว่า ปวารณาแปลว่าอะไรกัน พอแนะนำตักเตือนเข้าก็โกรธขุ่นมัวกัน แทนที่จะบุญเติมขึ้น ใจใสขึ้น กลับเอาความอุ่น ความขัดเคือง ความ น้อยใจ ทิฏฐิมานะเกิดขึ้น มันก็ผิดพุทธประสงค์ คือ ผิดหลักวิชชาที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สอนเอาไว้ว่า เรามาบวชเพื่อทําพระนิพพาน ให้แจ้ง สิ่งอะไรที่เป็นข้าศึกต่อพรหมจรรย์ สิ่งนั้นจึงห่างไกล หรือเป็น อกุศลธรรมก็ให้ห่างไกล พระมีหน้าที่เติมความบริสุทธิ์บริบูรณ์ให้กับ กายวาจาใจของเราเท่านั้น ชีวิตนักบวช ชีวิตแห่งบุญบันเทิง ๒๐๙ www.kalyanamitra.org