การสร้างบารมีและการศึกษาในธรรมะ : หน้า 270/407

วันเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวันซึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง เท่ากับชาวโลกทั้ง หลาย มันเหมือนกับวันหนึ่งมีแค่ ๒-๓ ชั่วโมง หลับตาลืมตาไม่กี่ทีก็ มืดแล้ว ตื่นมาฉันเช้า นั่งธรรมะ ออกมาฉันเพล ฉันเสร็จ นั่งธรรมะ มาศึกษาธรรมะ ลืมตาอีกทีเย็นอีกแล้ว หลับอีกที่มืดแล้ว แล้วพอ หลับไปใจมันหยุดมันนิ่ง ใจมันละเอียด ยาวเหมือนสั้น หลาย ๆ ชั่วโมงเหมือนชั่วโมงเดียว เหมือนกับวันเวลามันผ่านไปอย่างรวดเร็ว จะจำวัดอีกแล้ว จำวัดอยู่ในกลาง ดูดวง ดูองค์พระ หรือนึกว่ามีพระ อยู่ในตัว มีดวงอยู่ในตัว ไม่หงไม่เห็นอะไรกับเขาหรอกก็ดูกันไป ก็ มีความสุข จากไม่เห็นเดี๋ยวมันเห็นของมันเอง คือ ทำทุกวันแล้วก็ ทำทั้งวันด้วยความสุขสนุกสนาน เผลอประเดี๋ยวเดียว ๓๔ พรรษา แล้ว พรรษาที่เหลือข้างหน้ามันสั้นเหลือเกิน เผลอประเดี๋ยวเดียว เรายังสร้างบารมีได้ไม่เท่าไรเลย เพราะฉะนั้น ใครคิดจะลาสิกขาคิดให้ดีนะลูกนะ ถ้ามันไม่ จำเป็นจริง ๆ ละก็บวชสร้างบารมีเถอะ ไปศึกษาวิชชาธรรมกาย มีสิ่งที่เราจะเรียนรู้อีกเยอะ รู้ไหมสวรรค์ชั้นไหนเกิดขึ้นมาก่อน แล้ว เทวดาอยู่ชั้นไหนมาก่อน บนสวรรค์มีเงาไหม มีมุมมืดไหมก็ต้องหา คําตอบกัน อย่างในโบสถ์ยังมีมุมมืด ในวิมานมีไหม ถ้าเราไม่รู้เรา ก็บอกมีมั้ง หรือไม่มีมั้ง ใช้สันนิษฐานวิทยา ทีนี้เมื่อคนอื่นเขาพิสูจน์ ได้ เราก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ นี่คําถามเล่น ๆ เท่านั้น ໆ www.kalyanamitra.org ผ้าเหลืองเย็น ๑๘๙