ภิกษุผู้มีภัณฑะมาก : หน้า 31/204

໑໘ เรื่องภิกษุผู้มีภัณฑะมาก หิริโอตฺตปปสมฺปนฺนา สุกกธมุมสมาชิตา สนฺโต สมฺปุริสา โลเก เทวธมฺมาติ วุจจเรติ นักปราชญ์ เรียกคนผู้ถึงพร้อมด้วยหิริและ โอตตัปปะ ตั้งมั่นดีแล้วในธรรมขาว เป็นผู้สงบ เป็นสัตบุรุษในโลก ว่าผู้ทรงเทวธรรม น นาคจริยา น ชฎา น ป กา นานาสกา ตณฑลสายิกา วา รโชชลล์ อุกกุฏิกปปธาน โสเธนฺติ มจฺจํ อวิติณฺณกงฺขนฺติ การประพฤติเป็นคนเปลือย ก็ทำสัตว์ให้บริสุทธิ์ ไม่ ได้ การเกล้าชฎาก็ไม่ได้ การนอนเหนือเชือกตมก็ ไม่ได้ การไม่กินข้าวก็ดี การนอนบนแผ่นดินก็ดี ความเป็นผู้มีกายหมักหมมด้วยธุลีก็ดี ความเพียร ด้วยการนั่งกระหย่งก็ดี (แต่ละอย่าง) หาทำสัตว์ผู้ ยังไม่ล่วงสงสัย ให้บริสุทธิ์ได้ไม่