การตัดตัณหาและการเจริญธรรม คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 151
หน้าที่ 151 / 204

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงการตัดตัณหาที่เป็นธรรมชาติของมนุษย์ และเน้นให้ผู้ฟังขุดรากของตัณหาเพื่อระงับทุกข์ โดยการเปรียบเทียบกับการขุดหญ้าคมบ่า และอธิบายว่าความโศกจะหลุดออกจากชีวิตเมื่อสามารถกำจัดตัณหาได้ ความเจริญทางธรรมะจึงได้เกิดขึ้นอย่างแท้จริง โดยรายงานความสำคัญของการไม่ให้มารรบกวนจิตใจ

หัวข้อประเด็น

-การตัดตัณหา
-ความเจริญทางธรรมะ
-การลดความทุกข์
-ธรรมะและความสงบ
-การเปรียบเทียบในบทธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๓๓ คมบาง อันฝนตกรดแล้วเจริญอยู่ ฉะนั้น แต่ผู้ใด ย่อมย่ำยีตัณหานั่นซึ่งเป็นธรรมชาติลามก ยากที่ ใครในโลก จะล่วงไปได้ ความโศกทั้งหลาย ย่อม ตกไปจากผู้นั้น เหมือนหยาดน้ำตกไปจากใบบัว ฉะนั้น เพราะฉะนั้น เราบอกกะท่านทั้งหลายว่า ความ เจริญจงมีแก่ ท่านทั้งหลาย บรรดาที่ประชุมกันแล้ว ณ ที่นี้ ท่านทั้งหลายจงขุดรากตัณหาเสียเถิด ประหนึ่งผู้ต้องการแฝกขุดหญ้าคมบางเสีย ฉะนั้น มารอย่าระรานท่านทั้งหลายบ่อยๆ ดุจกระแสน้ำ ระรานไม้อ้อ ฉะนั้น เรื่องนางลูกสูกร ยถาปิ มูเล อนุปทุทเว ทฬเห ฉินฺโนปิ รุกฺโข ปุนเรว รูหติ เอวมฺปิ ตณฺหานุสเย อนูนเต นิพฺพตฺตตี ทุกฺขมิท ปุนปฺปุนํ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More