การบรรเทาตัณหาเพื่อความหลุดพ้น คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 154
หน้าที่ 154 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอความหมายของการบรรเทาตัณหาผู้ทำความดิ้นรนและความทุกข์ในชีวิตมนุษย์ เปรียบเทียบการดิ้นรนของสัตว์ที่ถูกพรานจับได้ ความสำคัญของการอดทนเพื่อละทิ้งความยึดมั่นในอารมณ์และกิเลสมีการเปรียบเทียบกับการพ้นจากป่าที่ต้องมีการเห็นใจและเข้าใจตัวเองในการออกจากทุกข์อย่างถูกทาง. บุคคลที่มีอาลัยเหมือนไม้ในป่าก็ควรจะรู้จักการหลุดพ้นจากความทุกข์.

หัวข้อประเด็น

-การบรรเทาตัณหา
-พระพุทธศาสนา
-วิพภันตกภิกษุ
-ความทุกข์และการหลุดพ้น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

១៣៦ พรานดักได้แล้ว ฉะนั้น หมู่สัตว์ผู้ข้องอยู่ในสังโยชน์ และกิเลสเครื่องข้อง ย่อมเข้าถึงทุกข์บ่อยๆ อยู่ ช้านาน. หมู่สัตว์อันตัณหาผู้ทำ ความดิ้นรน ล้อมไว้แล้ว ย่อมกระเสือกกระสน เหมือนกระต่าย ที่นายพราน ดักได้แล้ว ฉะนั้น. เพราะเหตุนั้น ภิกษุหวังธรรมเป็นที่สำรอกกิเลส แก่ตน พึงบรรเทาตัณหาผู้ทำความดิ้นรนเสีย เรื่องวิพภันตกภิกษุ โย นิพฺพนฏฺโฐ วนาธิมุตฺโต วนมุตฺโต วนเมว ธาวติ นํ ปุคฺคลเมว ปสฺสถ มุตฺโต พนฺธนเมว ธาวตีติ บุคคลใด มีอาลัยดุจหมู่ไม้อันตั้งอยู่ในป่าออกแล้ว น้อมไปในป่า (คือตปธรรม) พ้นจากป่าแล้ว ยังแล่นไป สู่ป่าตามเดิม ท่านทั้งหลาย จงดูบุคคลนั้นนั่นแล
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More