เรื่องพระธรรมารามเถระ : หน้า 171/204

ย่อมไพเราะ. ๑๕๓ เรื่องพระธรรมารามเถระ ธมฺมาราโม ธมฺมรโต ธมฺม อนุวิจินฺตย์ ธมฺม อนุสสร์ ภิกขุ สทฺธมฺมา น ปริหายที่ติ ภิกษุมีธรรมเป็นที่มายินดี ยินดีแล้วในธรรม ใคร่ครวญอยู่ซึ่งธรรม ระลึกถึงธรรมอยู่ ย่อมไม่ เสื่อมจากพระสัทธรรม เรื่องภิกษุคบภิกษุผู้เป็นฝักฝ่ายผิดรูปใดรูปหนึ่ง ปุราณโจราน วโจ นิสมฺม มหิลามุโข โปถยมานุจารี สุสญฺญฺตานํ หิ วโจ นิสมุม คชุตฺตโม สพฺพคุเณสุ อฏฺฐาติ ช้างชื่อมหลามุข ฟังคำของพวกโจรก่อนแล้ว เที่ยว ฟาดบุคคลผู้ไปตามอยู่ แต่พอฟังคำของสมณะ ผู้ สำรวมดีแล้ว ก็เป็นช้างประเสริฐ ตั้งอยู่แล้วในคุณ ทั้งปวง.