การละตัณหาเพื่อบรรลุพราหมณ์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 200
หน้าที่ 200 / 204

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้กล่าวถึงการละตัณหาและการใช้ชีวิตอย่างมีสติ เพื่อที่จะเข้าถึงการเป็นพราหมณ์ที่แท้จริง การมีรสในชีวิตอาจทำให้ถูกล่อลวงไปยังสิ่งที่เลวร้าย แต่การละออกจากมันย่อมช่วยให้สามารถบรรลุเป้าหมายที่สูงส่งได้ จุดสำคัญคือการมองเห็นความจำเป็นในการหลีกเลี่ยงการอยู่ร่วมกับสิ่งที่ไม่ดีช่วยให้เข้าใจถึงความจริงในชีวิตดียิ่งขึ้น ผ่านการศึกษาเช่นเรื่องราวของพระโชติกเถระที่แสดงให้เห็นถึงการหลุดพ้นจากตัณหาและการค้นพบความสงบในชีวิต ซึ่งทำให้ผู้นั้นกลายเป็นพราหมณ์แท้. dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การละตัณหา
-การเป็นพราหมณ์
-บทเรียนจากพระโชติกเถระ
-การหลีกเลี่ยงสิ่งเลวร้าย
-การดำเนินชีวิตด้วยสติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

១២ น กิรตฺถิ รเสหิ ปาปิโย อาวาเสหิ วา สนุกเวหิ วา วาตมิค คหนนิสฺสินํ วสมาเนติ รเสหิ สญฺชโยติ ได้ยินว่า สภาพอื่นที่เลวกว่ารสทั้งหลาย คือการ เคยชินกันหรือการสนิทสนมกัน ย่อมไม่มี นาย อุยยาบาลชื่อสญชัยย่อมนำเนื้อสมัน ตัวอาศัยอยู่ ในรกชัฏมาสู่อำนาจได้ ก็เพราะรสทั้งหลาย เรื่องพระโชติกเถระ โยธ ตณฺห์ ปหนุตวาน อนาคาโร ปริพฺพเช ตณฺหาภวปริกขีณ์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด ละตัณหาในโลกนี้ได้แล้ว เป็นผู้ไม่มีเรือน เว้นเสียได้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีตัณหาและภพอันสิ้น แล้วว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More