ความหมายของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 190
หน้าที่ 190 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจและอธิบายความหมายของ 'พราหมณ์' ในพระพุทธศาสนา โดยเน้นว่าความเป็นพราหมณ์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเกิดหรือสายเลือด แต่ขึ้นอยู่กับการตัดสิ่งกีดขวางและกิเลสทางจิตใจ ผู้ที่สามารถตัดสังโยชน์และไม่มีความกังวลจะถูกเรียกว่าเป็นพราหมณ์ที่แท้จริง ติดตามบทความเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของพราหมณ์
-กิเลสและการหลุดพ้น
-การตัดสังโยชน์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๒ เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง น จาห์ พราหมณ์ พรูมิ โยนช์ มตฺติสมภ โภวาที นาม โส โหติ ส เว โหติ สกิญฺจโน อกิญฺจนํ อนาทานํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ เราไม่เรียกบุคคลผู้เกิดแต่กำเนิด ผู้มีมารดาเป็น แดนเกิดว่าเป็นพราหมณ์ เขาย่อมเป็นผู้ชื่อว่าโภวาที เขาย่อมเป็นผู้มีกิเลสเครื่องกังวล เราเรียกผู้ไม่มี กิเลสเครื่องกังวล ผู้ไม่ถือมั่นนั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องอุคคเสน สพฺพสญโญชน์ เฉตวา โย เว น ปริตสฺสติ สงฺคาติค์ วิสํยุตฺต์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใดแล ตัดสังโยชน์ทั้งปวงได้แล้ว ย่อมไม่สะดุ้ง เราเรียกผู้นั้น ผู้ก้าวล่วงกิเลสเครื่องข้องได้ ผู้ หลุดพ้นแล้วว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More