การเห็นความทุกข์และอนัตตาในพระธรรม คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 112
หน้าที่ 112 / 204

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้อธิบายเกี่ยวกับการเห็นด้วยปัญญาว่าสังขารทั้งปวงเป็นทุกข์และธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา เมื่อมีการเห็นเช่นนี้ บุคคลจะหน่ายในทุกข์ และนั่นเป็นทางแห่งความหมดจด นอกจากนี้ยังมีข้อคิดเกี่ยวกับการทำกิจที่ควรทำก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงความทุกข์ที่ตามมา เช่นเดียวกับมาณพผู้หักกิ่งไม้ต้นพุ่ม

หัวข้อประเด็น

-ความทุกข์
-อนัตตา
-ปัญญา
-ธรรม
-ความหมดจด
-การทำกิจที่ควรทำ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

៣៤ สพฺเพ สงฺขารา ทุกชาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทธิยาติ เมื่อใด บัณฑิตเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวง เป็นทุกข์ เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความหน่าย ในทุกข์นั่น เป็นทางแห่งความหมดจด สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อก นิพพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทธิยาติ เมื่อใด บัณฑิตเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวง เป็นอนัตตา เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความ หน่ายในทุกข์นั่น เป็นทางแห่งความหมดจด เรื่องพระปธานกัมมิกติสสเถระ โย ปุพเพ กรณียาน ปจฺฉา โส กาตุมิจฺฉติ วรุณกฏฐ์ ภญฺโชว ส ปจฺฉา อนุตปฺปติ บุคคลใด ย่อมปราถนาจะทำกิจที่ควรทำก่อนไว้ (ทำ) ภายหลัง บุคคลนั้น ย่อมเดือดร้อนภายหลัง เหมือนมาณพผู้หักกิ่งไม้พุ่มฉะนั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More