การเห็นความทุกข์และอนัตตาในพระธรรม : หน้า 112/204

៣៤ สพฺเพ สงฺขารา ทุกชาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทธิยาติ เมื่อใด บัณฑิตเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวง เป็นทุกข์ เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความหน่าย ในทุกข์นั่น เป็นทางแห่งความหมดจด สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อก นิพพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทธิยาติ เมื่อใด บัณฑิตเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวง เป็นอนัตตา เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความ หน่ายในทุกข์นั่น เป็นทางแห่งความหมดจด เรื่องพระปธานกัมมิกติสสเถระ โย ปุพเพ กรณียาน ปจฺฉา โส กาตุมิจฺฉติ วรุณกฏฐ์ ภญฺโชว ส ปจฺฉา อนุตปฺปติ บุคคลใด ย่อมปราถนาจะทำกิจที่ควรทำก่อนไว้ (ทำ) ภายหลัง บุคคลนั้น ย่อมเดือดร้อนภายหลัง เหมือนมาณพผู้หักกิ่งไม้พุ่มฉะนั้น