การสอนและการฝึกฝนในพระธรรม : หน้า 45/204

២៧ พึงสั่งสอนผู้อื่นในภายหลัง จะไม่พึงเศร้าหมอง เรื่องพระปธานิกติสสเถระ อมาตาปิตุสํวฑฺโฒ อนาจริยกุเล วส์ นาย กาลมกานํ วา อภิชานาติ กุกุกุโฏติ. ไก่ตัวนี้เติบโตแล้วในสำนักของผู้มิใช่มารดาและ บิดา อยู่ในสกุลของผู้มิใช่อาจารย์ จึงไม่รู้จักกาล หรือมิใช่กาล. อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ สุทนฺโต วต ทเมถ อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโมติ. ถ้าบุคคลพร่ำสอนผู้อื่นอยู่ฉันใด พึงทำตนฉันนั้น บุคคลผู้มีตนฝึกดีแล้วหนอ (จึง) ควรฝึก (ผู้อื่น) เพราะว่า ได้ยินว่า ตนฝึกฝนได้โดยยาก. เรื่องพระมารดาของพระกุมารกัสสปเถระ นิโครธเมว เสเวยุย น สาขมุปสํวเส นิโครธสุม มติ เสยฺโย ยญฺเจ สาขสุมิ ชีวิตยุติ