เรื่องปลาชื่อกปิละ : หน้า 150/204

១៣២ เรื่องปลาชื่อกปิละ มนุชสุส ปมตฺตจาริโน ตณฺหา วฑฺฒติ มาลวา วิย โส ปริปุลวติ หฺราหฺร์ ผลมิจฺฉิว วนสฺมึ วานโร ย์ เอสา สหเต ชมุมี โสกา ตสฺส ปวฑฺฒนฺติ โย เจต สหเต ชมุมี โสกา ตมหา ปปตนฺติ ต๋ โว วทามิ ภทฺท์ โว ตณฺหาย มูล บนถ ตณฺหา โลเก วิสตฺติกา อภิวุฏฐิว วีรณ์ ตณฺห์ โลเก ทุรจฺจย์ อุทวินทั่ว โปกขรา ยาวนฺเตตฺถ สมาคตา อุสีรตฺโถว วีรณ์ มา โว น ว โสโตว มาโร ภญชิ รุ่นปุปุนนฺติ ตัณหาดุจเถาย่านทราย ย่อมเจริญแก่คนผู้มีปกติ ประพฤติประมาท เขาย่อมเร่ร่อนไปสู่ภพน้อยใหญ่ ดังวานรตัวปรารถนาผลไม้อยู่โลดไปในป่า ฉะนั้น ตัณหานั่นเป็นธรรมชาติลามก มักแผ่ซ่านไปใน อารมณ์ต่างๆในโลก ย่อมครอบงำบุคคลใดได้ ความโศกทั้งหลายย่อมเจริญแก่บุคคลนั้น ดุจหญ้า