พระอุบลวัณณาเถรี และ พระเขมาภิกษุณี คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 193
หน้าที่ 193 / 204

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อความนี้ได้กล่าวถึงพระอุบลวัณณาเถรี ผู้ไม่ติดอยู่ในกามเหมือนน้ำไม่ติดใบไม้ และพระเขมาภิกษุณีที่มีความรู้ในความสิ้นไปของทุกข์ในตัวเองโดยไม่ติดอยู่ในภาระต่าง ๆ พระอุบลวัณณาเถรีถูกเรียกว่าเป็นพราหมณ์เนื่องจากผู้ที่ไม่ติดอยู่ในกามคือผู้มีทานมีการปล่อยได้ซึ่งทุกข์ของตน ความเข้าใจในภาวะของการปล่อยวางทำให้เข้าถึงความนิ่งสงบ ลึกซึ้งกว่าในชีวิตประจำวัน ทั้งสองตัวอย่างนี้นำเสนอแนวคิดสำคัญในพระพุทธศาสนาในเรื่องการเข้าใจและยอมรับทุกข์

หัวข้อประเด็น

-พระอุบลวัณณาเถรี
-พระเขมาภิกษุณี
-แนวคิดการปล่อยวาง
-ความหมายของพราหมณ์
-การไม่ติดอยู่ในกาม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๕ เรื่องพระอุบลวัณณาเถรี วาริ โปกขรป เตว อารคุเคริว สาสโป โย น ลิปฺปติ กาเมสุ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด ไม่ติดอยู่ในกามทั้งหลาย เหมือนน้ำไม่ติดอยู่ บนใบบัว เหมือนเมล็ดพันธุ์ผักกาดไม่ตั้งอยู่ปลาย เหล็กแหลม ฉะนั้น เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง โย ทุกขสฺส ปชานาติ อิเธอ ขยมตฺตโน ปนฺนภาร์ วิสํยุตฺต์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใดในศาสนานี้แล รู้ชัดความสิ้นไปแห่งทุกข์ของ ตน เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีภาระอันปลงแล้ว ผู้ พรากได้แล้วว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระเขมาภิกษุณี คมภีรปญฺญ์ เมธาวี มคฺคามคฺคสฺส โกวิท อุตตมตฺถ์ อนุปปัตติ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ 9
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More