การถอนตัวจากความเยื่อใยและการเพียรในการปฏิบัติธรรม คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 116
หน้าที่ 116 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เน้นเรื่องการปล่อยวางความเยื่อใยในชีวิต เพื่อเดินในทางแห่งสันติและความสุข โดยอ้างถึงความสำคัญของการเพียรเพื่อเผากิเลส ผู้ที่มีความพยายามและสำนึกในความไม่แน่นอนของชีวิตจะเป็นผู้ได้ประโยชน์ในการปฏิบัติธรรม ณ ที่นี้ยกตัวอย่างคำสอนเกี่ยวกับความตายและการใช้เวลาให้คุ้มค่า โดยการปฏิบัติเพื่อบรรลุพระนิพพานเป็นเป้าหมายสุดท้ายที่ผู้ปฏิบัติต้องมุ่งหน้าไปยัง

หัวข้อประเด็น

-การถอนความเยื่อใย
-การปฏิบัติธรรม
-ความสำคัญของความเพียร
-การเตรียมพร้อมรับความตาย
-พระนิพพานและการเดินทางแห่งสันติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๙๘ เธอจงตัดความเยื่อใยของตนเสีย เหมือนบุคคล ถอนดอกโกมุทที่เกิดในสารทกาลด้วยมือ จงเจริญ ทางแห่งสันติทีเดียว (เพราะ) พระนิพพานอันพระ สุคตแสดงแล้ว. เรื่องพ่อค้ามีทรัพย์มาก อชเชว กิจฺจํ อาตปป์ โก ชญญา มรณ์ สุเว น หิ โน สงฺครนฺเตน เอวํ วิหารี อาตาปี มหาเสเนน มจุจุนา อโหรตฺตมตนฺทิต ติ เว ภัทเทกรตโตติ สนฺโต อาจิกขิเต มุนิติ ความเพียรเครื่องเผากิเลส ควรทำในวันนี้ทีเดียว ใครพึงรู้ได้ว่า ความตายจะมีในวันพรุ่งนี้ เพราะว่า ความผิดเพี้ยนด้วยความตาย ซึ่งมีเสนาใหญ่นั้น ไม่มีเลย มุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคล ผู้มีปกติอยู่อย่างนั้น มีความเพียรไม่เกียจคร้าน ตลอดกลางวันและ กลางคืนนั้นแลว่า ผู้มีราตรีเดียวเจริญ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More