เรื่องพระสารีบุตรเถระ : หน้า 187/204

๑๖๙ เรื่องพระสารีบุตรเถระ ยมหา ธมฺนํ วิชาเนยฺย สมฺมาสมฺพุทธเทสต์ สกุก ต์ นมสเสยย อคฺคหุตตัว พราหมโณติ บุคคลพึงรู้แจ้งธรรม อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงแล้วจากอาจารย์ใด พึงนอบน้อม อาจารย์นั้นโดยเคารพ เหมือนพราหมณ์นอบน้อม การบูชาเพลิงอยู่ ฉะนั้น เรื่องชฎิลพราหมณ์ น ชฎาหิ น โคตเตน น ชจจา โหติ พฺราหฺมโณ ยมหิ สจฺจญฺจ ธมฺโม จ โส สุจิ โส จ พฺราหฺมโณติ บุคคลย่อมเป็นพราหมณ์ ด้วยชฎา ด้วยโคตร ด้วยชาติ หามิได้ สัจจะและธรรมมีอยู่ในผู้ใด ผู้นั้นเป็นผู้สะอาด และผู้นั้นเป็นพราหมณ์ เรื่องกุหกพราหมณ์ สมณ์ ติ มญฺญมาโน อุปคญ อสัญญ โส ม ทณฺเฑน ปาหาสิ ยถา อสุสมโณ ตถา