เรื่องภิกษุฉัพพัคคีย์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 92
หน้าที่ 92 / 204

สรุปเนื้อหา

การสำรวมทางกาย วาจา และใจ เป็นหลักการสำคัญในพระพุทธศาสนา ที่ช่วยให้ผู้ปฏิบัติมีความสุขุมและดีงาม โดยการละจากกิเลสและความทุจริตทั้งสามด้าน พึงรักษาความสำรวมทางกาย วาจา และใจ เพื่อเป็นผู้ปฏิบัติที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการประพฤติสุจริต

หัวข้อประเด็น

-การรักษาความสำรวมทางกาย
-การรักษาความสำรวมทางวาจา
-การรักษาความสำรวมทางใจ
-หลักการของภิกษุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๗๔ เรื่องภิกษุฉัพพัคคีย์ กายปปโก รกฺเขยย กาเยน สํวโต สิยา กายทุจจริต หิตวา กาเยน สุจริต จเร วจีปโกป์ รกฺเขยุย วาจาย สํวโต สิยา วจีทุจฺจริต์ หิตวา วาจาย สุจริต จเร มโนปโกปี รกฺเขยุย มนสา สํวโต สิยา มโนทุจจริต หิตวา มนสา สุจริต์ จเร กาเยน สํวุตา ธีรา อโถ วาจาย สํวุตา มนสา สํวุตา ธีรา เต เว สุปริส์วุตาติ. พึงรักษาความกำเริบทางกาย จึงเป็นผู้สำรวม ทางกาย พึงละกายทุจริตแล้ว ประพฤติสุจริตทาง กาย พึงรักษาความกำเริบทางวาจา จึงเป็นผู้ สำรวมทางวาจา พึงละวจีทุจริตแล้ว ประพฤติ สุจริตทางวาจา พึงละความกำเริบทางใจ จึงเป็นผู้ สำรวมทางใจ พึงละมโนทุจริตแล้ว ประพฤติสุจริต ทางใจ ธีรชนทั้งหลาย สำรวมทางกาย อนึ่ง สํารวมทางวาจา สํารวมทางใจ ธีรชนเหล่านั้นแล ชื่อว่าสํารวมรอบคอบดีแล้ว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More