บุรพกรรมของพระองค์และแนวทางสู่สุขอันไพบูลย์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 119
หน้าที่ 119 / 204

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับบุรพกรรมและการสละสุขเพื่อเข้าถึงสุขอันไพบูลย์ โดยนำเสนอมุมมองจากคำสอนที่สอนให้เห็นว่าผู้มีปัญญาควรสละสุขพอประมาณเพื่อที่จะได้สัมผัสกับสุขที่สูงขึ้น และพูดถึงข้อคิดเกี่ยวกับการปรารถนาความสุขให้ตนเอง ขณะที่ก่อทุกข์ให้แก่ผู้อื่น ซึ่งจะนำไปสู่ความทุกข์และเวรกรรมที่ไม่สิ้นสุด นำเสนอมุมมองที่หลากหลายที่เชื่อมโยงกับชีวิตและการดำรงอยู่ในสังคมตามหลักธรรมที่สำคัญ

หัวข้อประเด็น

- บุรพกรรม
- สุขอันไพบูลย์
- การสละสุข
- ปัญญา
- ธรรมะ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๐๑ เรื่องบุรพกรรมของพระองค์ มตตาสุขปริจจาคา ปสฺเส เจ วิปุล์ สุข จเช มตฺตาสุข์ ธีโร สมุปสฺสํ วิปุล์ สุขนฺติ. ถ้าบุคคล จึงเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุข พอประมาณเสีย ผู้มีปัญญา เมื่อเห็นสุขอันไพบูลย์ ก็พึงสละสุขพอประมาณเสีย (จึงจะได้พบสุขอัน ไพบูลย์). เรื่องกุมาริกากินไข่ไก่ ปรทุกฺขปธาเนน โย อตฺตโน สุขมิจฺฉติ เวรสํสคุคส์สฏโฐ เวรา โส น ปริมุจฺจตีติ ผู้ใด ย่อมปราถนาสุขเพื่อตน เพราะก่อทุกข์ใน ผู้อื่น ผู้นั้น เป็นผู้ระคนด้วยเครื่องระคนคือเวร ย่อมไม่พ้นจากเวรได้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More