ความสำคัญของการเป็นที่พึ่งของตนเอง : หน้า 46/204

๒๘ เจ้าหรือคนอื่นพึงคบเนื้อชื่อว่านิโครธผู้เดียว อย่าเข้าไปคบเนื้อชื่อว่าสาขะ ความตายในสำนัก ของเนื้อชื่อว่านิโครธประเสริฐกว่า ความเป็นอยู่ใน สำนักของเนื้อชื่อว่าสาขะนั้น จะประเสริฐอะไร อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ โก หิ นาโถ ปโร สิยา หิ อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถ ลภติ ทุกฺลภนฺติ. ตนแลเป็นที่พึ่งของตน บุคคลอื่นใครเล่า จึงเป็น ที่พึ่งได้ เพราะบุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่ง ที่บุคลลได้โดยยาก. เรื่องอุบาสกชื่อมหากาล อตฺตนา หิ กต ปา อรช์ อตฺตสมภ อภิมตฺถติ ทุมุเมธ์ วชิรํ วนฺทนํ มณินฺติ บาปอันตนทําไว้เอง เกิดในตน มีตนเป็นแดนเกิด ย่อมย่ำยีบุคคลผู้มีปัญญาทราม ดุจเพชรย่ำยีแก้วมณี อันเกิดแต่หินฉะนั้น.