กฎแห่งความทุกข์ในชีวิต คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 82
หน้าที่ 82 / 204

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้พูดถึงความเป็นไปของสรีระที่ไม่มีอยู่แล้วและความเข้าใจในธรรมชาติของการตาย ผู้เขียนเน้นว่าเมื่อบุคคลถึงแก่กรรม สัมพันธ์ระหว่างญาติและผู้สูญเสียจะไร้ความเศร้าโศกหากเข้าใจในธรรมชาติ การปลดเปลื้องจากความรักและความยึดมั่นจะช่วยให้จิตใจสงบสุข.

หัวข้อประเด็น

-ความตายและการสูญเสีย
-การเข้าใจธรรมชาติของชีวิต
-การปลดเปลื้องจากความทุกข์
-ความสัมพันธ์ระหว่างคนที่รัก
-การไม่เศร้าโศกเมื่อสูญเสีย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๖๔ เรื่องกฎมพีคนใดคนหนึ่ง อุรโคว ตจ์ ชิณฺณ์ เอวํ สรีเร นิพฺโภเค หิตวา คจฺฉติ สนฺตนฺ เปเต กาลกเต สติ ทยุหมาโน น ชานาติ ญาตีน ปริเทวิต ตสุมา เอต น โสจามิ คโต โส ตสฺส ยา คดีติ บุตรของเรา เมื่อสรีระใช้ไม่ได้ ละสรีระของตน ไป ดุจงูลอกคราบเก่าฉะนั้น เมื่อบุตรของเราตาย จากไปแล้ว เขาถูกเผาอยู่ย่อมไม่รู้ปริเทวนาการ ของพวกญาติ เพราะฉะนั้น เราจึงไม่เศร้าโศกถึง บุตรนั่น เขามีคติเช่นใดก็ไปสู่คติเช่นนั้น (เอง). ปิยโต ชายเต โสโก ปิยโต ชายเต ภย์ ปิยโต วิปฺปมุตฺตสฺส นตฺถิ โสโก กุโต ภยนฺติ ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก ภัยย่อมเกิดแต่ของ ที่รัก ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้ปลดเปลื้องได้จาก ของที่รัก ภัยจักมีแต่ไหน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More