บทเรียนจากชาดก : หน้า 169/204

๑๕๑ คนรักษาประตู ได้เป็นภิกษุชื่อว่าปุณณะ อำมาตย์ ผู้ถือเชือก ได้เป็นกัจจายนภิกษุ และอำมาตย์ผู้เป็น ขุนคลัง ได้เป็นโกลิตเศรษฐีในครั้งนั้น ได้เป็น สารีบุตร นายสารถี ได้เป็นอนุรุทธพราหมณ์ ได้ เป็นกัสสปเถระ อุปราชได้เป็นนันทบัณฑิต พระมเหสี ได้เป็นมารดาของราหุล พระชนนี ได้เป็นพระนาง มายาเทวี พระเจ้ากุรุ ได้เป็นพระโพธิสัตว์ พวกเธอ จงจําชาดกไว้ ด้วยอาการอย่างนี้ หตุถสญฺญโต ปาทสญฺญโต วาจาสญฺญโต สญฺญุตตฺตโม อชุฌตฺตรโต สมาหิโต เอโก สนฺตฺสิโต ตมาหุ ภิกขูติ บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวบุคคลผู้มีมือสำรวมแล้ว มี เท้าสํารวมแล้ว มีวาจาสำรวมแล้ว มีตนสำรวม แล้ว ยินดีในธรรมอันเป็นไปภายใน มีจิตตั้งมั่นแล้ว เป็นผู้ผู้เดียว สันโดษว่าเป็นภิกษุ