ธรรมในการคุ้มครองและการประพฤติของภิกษุ : หน้า 177/204

ทั้งหลาย. ๑๕๙ ๑ ธรรมนี้ คือความคุ้มครองซึ่งอินทรีย์ ๑ ความ สันโดษ ๑ ความสำรวมในพระปาฏิโมกข์ ๑ เป็น เบื้องต้นในธรรมอันไม่ตายนั้น มีอยู่แก่ภิกษุผู้มี ปัญญาในพระศาสนานี้. เธอจงคบมิตรที่ดีงาม มีอาชีวะอันหมดจด ไม่ เกียจคร้าน ภิกษุพึงเป็นผู้ประพฤติในการปฏิสันถาร จึงเป็นผู้ฉลาดในอาจาระ เพราะเหตุนั้น เธอจัก เป็นผู้มากด้วยปราโมทย์ กระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ เรื่องภิกษุ ๕๐๐ รูป วสุสิกา วิย ปุปผานิ มชฺชวาน ปมุญจติ เอว ราคญฺจ โทสญฺจ วิปปมุญเจถ ภิกฺขโวติ ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงปลดเปลื้องราคะและ โทสะเสีย เหมือนมะลิเครือปล่อยดอกทั้งหลายที่ เหี่ยวเสีย ฉะนั้น ะ